Eigenlijk wilde ik het vandaag hebben over de dominotheorie. Op de middelbare school in de geschiedenislessen gesneden koek bij het onderwerp Koude Oorlog. De Amerikanen dachten dat als één land communistisch zou worden, andere landen zouden volgen – als vallende dominostenen. Dat wilden ze voorkomen en zij waren bereid daar een hoge prijs voor te betalen: in Vietnam kwamen zo'n 58.000 Amerikaanse soldaten om het leven.
Het domino-effect lijkt nu ook in de Krimpenerwaard op te treden - zonder bloedvergieten, mag ik hopen. Ouderkerk was de eerste steen, gisteren volgde Vlist. Ik verwacht dat straks Bergambacht, Schoonhoven en, uiteindelijk, ook Nederlek zullen vallen voor de onvermijdelijkheid van een gemeentelijke herindeling. Dat verwacht ik niet alleen, dat hóóp ik ook. Want alleen als we met z’n vijven tot de conclusie komen dat één K5-gemeente de meest wenselijke optie is, kunnen we Krimpen aan den IJssel buiten boord houden.
Daar wilde ik het dus over hebben. Toen las ik De Telegraaf van vanmorgen. En die pakte als vanouds flink uit met een Schandaal: leden van het kabinet declareren maar raak. Nog niet zo erg als hun Britse collega’s, die hele keukens lieten plaatsen op kosten van de belastingbetaler, maar toch erg genoeg voor De Telegraaf om de grootste kopletters weer uit de kast te halen.
Dat onderwerp is bijna zo interessant als de toekomst van de Krimpenerwaard.
Bestuurders en integriteit, het komt steeds weer terug. Hoe integer moet je zijn, als bestuurder? Een beetje integer bestaat niet, je bent het of je bent het niet. Als je declareert, of je nou minister, Kamerlid, wethouder of gemeenteraadslid bent, dan declareer je alleen maar de kosten die verband houden met die functie en niks anders.
Wouter, sorry, maar een RayBan zonnebril van 113 euro valt daar niet onder, ook al raak je die kwijt wanneer je als minister op stap bent. Ministers verdienen, inclusief vakantiegeld en eindejaarsuitkering, bijna 140.000 euro per jaar. Daar komt nog een onkostenvergoeding van ongeveer 7.500 euro bij (bron). Daar kan die zonnebril best van kan worden betaald en dan hou je echt nog wel wat over voor als straks je kinderen gaan studeren.
Sommige dingen dóe je gewoon niet, als politicus. Máxima zou zeggen: het was een beetje dom. Zeker van iemand van de PvdA, in mijn beleving toch een partij waarin geen plaats is voor zelfverrijking.
Wat schreef Wouter Bos een dag eerder in NRC Handelsblad? ‘We zullen in ons eigen functioneren de soberheid moeten betrachten die ons bij het bepleiten van waarden en deugden geloofwaardig maakt.’ In dat artikel houdt hij een pleidooi voor een sociaal-democratische elite die moet zorgen voor ‘leiding en moraal’, want ‘verheffen van het volk is onmogelijk zonder morele standaard.’
Een morele standaard is dat je betaalt voor je eigen spullen. De enigen die zonnebrillen mogen declareren zijn lijfwachten van het koninklijk huis en dictators van bananenrepublieken - die dragen volgens mij altijd een zonnebril dus daarvan kan je met een beetje goede wil verdedigen dat het bij de functie hoort.
Een leider van de PvdA is geen dictator en draagt dus ook geen zonnebril. Dan hoeft hij die ook niet te declareren.
Daar wilde ik het dus over hebben. Toen las ik De Telegraaf van vanmorgen. En die pakte als vanouds flink uit met een Schandaal: leden van het kabinet declareren maar raak. Nog niet zo erg als hun Britse collega’s, die hele keukens lieten plaatsen op kosten van de belastingbetaler, maar toch erg genoeg voor De Telegraaf om de grootste kopletters weer uit de kast te halen.
Dat onderwerp is bijna zo interessant als de toekomst van de Krimpenerwaard.
Bestuurders en integriteit, het komt steeds weer terug. Hoe integer moet je zijn, als bestuurder? Een beetje integer bestaat niet, je bent het of je bent het niet. Als je declareert, of je nou minister, Kamerlid, wethouder of gemeenteraadslid bent, dan declareer je alleen maar de kosten die verband houden met die functie en niks anders.
Wouter, sorry, maar een RayBan zonnebril van 113 euro valt daar niet onder, ook al raak je die kwijt wanneer je als minister op stap bent. Ministers verdienen, inclusief vakantiegeld en eindejaarsuitkering, bijna 140.000 euro per jaar. Daar komt nog een onkostenvergoeding van ongeveer 7.500 euro bij (bron). Daar kan die zonnebril best van kan worden betaald en dan hou je echt nog wel wat over voor als straks je kinderen gaan studeren.
Sommige dingen dóe je gewoon niet, als politicus. Máxima zou zeggen: het was een beetje dom. Zeker van iemand van de PvdA, in mijn beleving toch een partij waarin geen plaats is voor zelfverrijking.
Wat schreef Wouter Bos een dag eerder in NRC Handelsblad? ‘We zullen in ons eigen functioneren de soberheid moeten betrachten die ons bij het bepleiten van waarden en deugden geloofwaardig maakt.’ In dat artikel houdt hij een pleidooi voor een sociaal-democratische elite die moet zorgen voor ‘leiding en moraal’, want ‘verheffen van het volk is onmogelijk zonder morele standaard.’
Een morele standaard is dat je betaalt voor je eigen spullen. De enigen die zonnebrillen mogen declareren zijn lijfwachten van het koninklijk huis en dictators van bananenrepublieken - die dragen volgens mij altijd een zonnebril dus daarvan kan je met een beetje goede wil verdedigen dat het bij de functie hoort.
Een leider van de PvdA is geen dictator en draagt dus ook geen zonnebril. Dan hoeft hij die ook niet te declareren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten