29.6.06

Zuur

De redactieruimte was nog donker toen Remco de sleutel omdraaide. Hij was vroeg die ochtend. De journalist draaide de lamellen open en de vroege ochtendzon filterde naar binnen. Met een verse mok koffie zette Remco zich voor zijn computer en drukte op de on/off knop. Zijn dagelijkse routine begon met het weggooien van e-mailtjes en het aanklikken van een serie favoriete websites. Natuurlijk van gemeenten en de provincie, van andere regionale media en van politieke partijen en actiegroepen. Af en toe maakte hij een aantekening in zijn schrijfblok of knipte en plakte hij teksten in een Worddocument. Redelijk bovenaan bij zijn favorieten stond de website van de Ouderkerkse PvdA. ‘PvdA: aantijgingen SGP’er zijn beneden alle peil’, las hij. Ha, een politieke rel. Remco klikte door en liep daarna naar de archiefkast waar hij het Reformatorisch Dagblad van een week geleden vond. Stom dat hij die krant nooit doorbladerde.
Zijn collega Janine kwam binnen.
‘Croissantje? Ze zijn nog warm.’ Ze hield een papieren zakje van de banketbakker omhoog.
‘Ja, lekker.’
Janine keek verbaasd naar de krant die Remco op zijn bureau had gegooid.
‘Wat krijgen we nou, bekeerd? Als je zoekt naar het verslag van de voetbalwedstrijd van gisteren, dat zul je daar niet in vinden hoor.’
Remco mompelde iets over een plaatselijke relletje, nam een hap van de inderdaad nog warme croissant en begon in de krant te bladeren. Hij keek op zijn horloge. Te vroeg om te bellen. Ach, waarom ook niet, hij kon altijd een voicemail inspreken. Tot zijn verbazing nam de fractievoorzitter van de PvdA op.
‘Hoi, met Remco. Ben je echt zo boos op de SGP?’ viel hij meteen met de deur in huis. Hij luisterde naar het antwoord, krabbelde wat op papier en stelde nog een paar vragen. Als altijd sloot hij af met: ‘En verder nog iets leuks te melden uit Ouderkerk?’ Dat was er, maar off the record deze keer. Hij schreef het op en zette er zijn zelf verzonnen code achter: NNP, nog niet publiceren. Jammer.
‘Weer hommeles aan de Hollandsche IJssel?’ vroeg Janine nadat Remco de telefoon had neergelegd. Ze was druk in de weer met heet water en een zakje thee met een smaak die Remco nooit eerder had gezien.
‘Yep, never a dull moment daar.’ Hij toetste het 06-nummer van SGP-raadslid Leo Barth en sprak op de voicemail het verzoek in zo snel mogelijk terug te bellen.
‘Die SGP’er, je weet wel die oud-wethouder, heeft de nieuwe wethouder van de PvdA beschuldigd van het nastreven van eigenbelang. Omdat zijn uitzicht niet wil bederven zou hij tegen het bedrijventerrein bij de randweg zijn.’
Janine trok haar wenkbrauwen op. ‘Heeft hij daar bewijzen voor?’
‘Nee, althans niet volgens deze krant.’
‘Het partijorgaan van de SGP’, snoof Janine minachtend. ‘Hoe objectief is die nou helemaal?’
‘Niet natuurlijk’, zei Remco. ‘Dus moeten wij die objectiviteit maar leveren.’
Na een half uur belde Barth terug. Ja, hij was juist geciteerd in het Reformatorisch Dagblad en nee, hij had inderdaad geen concrete bewijzen dat de wethouder een persoon belang had.
‘Maar was het dan wel verstandig om dit tegen een krant te zeggen. Met uw ervaring weet u toch hoe gevoelig dit soort uitspraken ligt. Of is er een bewuste actie ‘beschadiging wethouder’ in gang gezet door de SGP? Uw fractievoorzitter heeft immers in de gemeenteraad al iets soortgelijks gezegd?’
Remco luisterde naar de reactie en aan zijn gezicht kon Janine zien dat haar collega weinig begrip had voor wat Leo Barth vertelde.
‘Zijn de druiven niet gewoon zuur voor de SGP, omdat uw partij niet meer in het college zit?’ besloot Remco het gesprek.
Hij hing op. ‘De druiven zijn niet zuur, zei hij’. Remco lachte naar Janine, zoals hij altijd deed als hij een mooi verhaal voelde opborrelen. Janine ging achter hem staan en keek over zijn schouder naar Remco’s aantekeningen, terwijl ze een verse mok koffie voor hem op het bureau zette. Ze boog licht over hem heen en Remco voelde haar lange haren even langs zijn gezicht strijken.
‘Wat staat daar?’ vroeg Janine en wees op een onleesbare krabbel.
‘Bullshit’, grijnde Remco. Hij had duidelijk niets geloofd van wat Barth hem had verteld. Hij opende een nieuw document en begon te tikken: ‘De druiven zijn nog zuur bij de Ouderkerkse SGP. De partij kan nog altijd niet accepteren dat zij geen deel meer uitmaakt van het college en verlaagt zich nu tot het bedrijven van politiek onder de gordel, volgens de PvdA-fractie.’
Remco grinnikte. Inderdaad, never a dull moment in Ouderkerk.

Geen opmerkingen: