Grontmij

Citaat uit de Goudsche Courant: ‘Het onderzoek dat de gemeente Gouda door de Grontmij liet uitvoeren naar de natuurwaarden in het gebied waar Westergouwe komt, is op punten onjuist en onvolledig. Daarom mag de rapportage niet worden gebruikt voor de milieu-effectrapportage die Gouda voor het plangebied moet maken. Dit stelt de Moordrechtse Milieuvereniging de Zuidplaspolder (MMVZ).’
De geschiedenis herhaalt zich. In mei 2003 veegde de onafhankelijke Commissie voor de Milieueffectrapportage (MER), een club van zeer geleerde deskundigen, een MER van diezelfde Grontmij van tafel. Dat betrof het onderzoek naar de gevolgen voor natuur en milieu van de aanleg van een zuidwestelijke randweg bij Gouda. Die MER was óók geschreven in opdracht van, vooral, de gemeente Gouda.
De kritiek van de MMVZ is niet mals: er is te veel gebruik gemaakt van onderzoek door anderen, er wordt geen informatie over de gebruikte onderzoeksmethoden gegeven, bepaalde resultaten zijn twijfelachtig en sommige zaken zijn helemaal niet onderzocht. Het klinkt ontzettend herkenbaar. Op de MER voor de ZWR had de Commissie ook het nodige aan te merken. Een greep: de Grontmij had moeten kijken naar de knelpunten met natuur, landschap en leefbaarheid en vanuit die knelpunten moeten zoeken naa oplossingen. Had ze niet gedaan. Ook had de Grontmij autonome ontwikkelingen niet consequent meegenomen, waardoor de verschillende alternatieven onvergelijkbaar werden. Verder had de Grontmij onvoldoende laten meewegen dat de Veerstalblokboezem een kerngebied in de ecologische hoofdstructuur is (toch een behoorlijk essentieel gegeven lijkt mij), en ten slotte rommelde de Grontmij maar wat aan met het geven van scores aan de verschillende alternatieven.
Een organisatie die zo’n wanproduct heeft geleverd, laat je bij een volgend groot project toch niet weer een MER opstellen? Wat heeft Gouda bezield?
Nu ligt er voor de ZWR een ‘aanvullende MER’ - zo heet het officieel als de Commissie een MER niet heeft goedgekeurd. De werkelijkheid is dat de Gronmij van de MER haar huiswerk helemaal moest overdoen en dan is het bijna aandoenlijk om te zien hoe de Grontmij deze vernedering in de aanvullende rapportage goedpraat en de geschiedenis vervalst: de aanvulling was nodig, schrijft de Grontmij, in verband met de relatief lange tijdsspanne waarin ook nieuwe normen van kracht waren geworden. ‘Aanvulling moest zich richten op een actualisatie van verouderde gegevens, een aanvulling van ontbrekende gegevens en het benoemen van haalbare alternatieven in zowel maatschappelijke als financiële zin’. En dan gaat de Grontmij verder: ‘Om een zelfstandig leesbaar en overzichtelijk document te krijgen is er voor gekozen een nieuw integraal MER op te stellen.’
Dank je de koekoek, alsof het een genereus gebaar van de Grontmij is. Ze móest dit doen, omdat de vorige MER niet deugde. En of de aanvulling wel deugt, valt nog te bezien. Van de Grontmij kan je alles verwachten, maar niet direct dat ze een deugelijk product aflevert.

Vertrouwen

Hoe vertel ik het de 1.033 Ouderkerkers die in 2002 een stem op de PvdA uitbrachten, en al die anderen die dit misschien in 2006 weer gaan doen? Hoe leg je uit dat de PvdA, hún PvdA, met de drie christelijke partijen in één college gaat zitten? Met die vraag heb ik, heeft de fractie de afgelopen dagen flink geworsteld. Het ís ook geen gemakkelijke boodschap. Tweeënhalf jaar lang hebben we als enige partij oppositie gevoerd tegen een college dat voor driekwart uit dezelfde partijen bestond als waar we nu mee gaan samenwerken. En daarbij flink kritiek geleverd. Op de neerbuigende houding van het college ten opzichte van het hoogste orgaan van de gemeente, de raad. Op het niet nakomen van toezeggingen. Op de armzalige manier van communiceren met de bevolking. Op van alles en nog wat. Verschillende keren gingen we naar de raad met een motie van wantrouwen in de achterzak – en toch gaan we nu samenwerken met de partijen waar we nog maar kort geleden zo’n moeite mee hadden.
In haar laatste nieuwsbrief geeft de fractie een toelichting op dit besluit. We hadden ook flinke eisen gesteld aan deelname aan een college: natuurlijk moest de PvdA als grootste partij een wethouder leveren, dat stond bij voorbaat vast. En er moest een garantie zijn dat Gouderak zijn multifunctioneel gebouw kreeg. Bovendien wilden we ons het recht voorbehouden, op onderdelen van het beleid die voor de PvdA van wezenlijk belang zijn, een eigen koers te blijven varen. En, dat was misschien nog wel het belangrijkste: het vertrouwen van de inwoners van Ouderkerk in het gemeentebestuur moet worden hersteld. Want dat dat onder het vriespunt was gedaald bleek wel uit het burgertevredenheidsonderzoek. Onvoorstelbaar eigenlijk onder een college, dat zichzelf het motto ‘Het vertrouwen waarmaken’ had meegegeven.
Niets is zo funest voor de toekomst van een gemeente als het wegdrijven van haar inwoners van het bestuur. Ouderkerk staat het komend jaar voor moeilijke besluiten die raken aan de kern van de gemeente: de bestuurlijke toekomst (zelfstandig of toch maar in één Krimpenerwaardgemeente), ruimtelijke ingrepen (woningbouw en de ontwikkeling van een bedrijventerrein, de realisering van een multifunctioneel gebouw, de aanleg van een nieuwe begraafplaats - zie ook deze PowerPoint-presentatie! - , een dorpsvisie voor Gouderak, de ontwikkeling van het havenfront in Ouderkerk aan den IJssel, de Zellingwijk niet te vergeten) en een fikse bezuinigingsslag. Besluiten die je niet kunt nemen zonder draagvlak in de gemeenschap, en daar zijn wethouders voor nodig die het vertrouwen van de Ouderkerkers hebben. Ik ben ervan overtuigd dat Leen van Winden zo’n wethouder zal zijn.
De PvdA zou de PvdA niet zijn wanneer ze, daar uitdrukkelijk om gevraagd door de andere partijen, niet haar bestuurlijke verantwoordelijkheid had genomen en in de oppositie was blijven zitten. Dat was de gemakkelijkste weg geweest, maar de PvdA staat er niet om bekend daar altijd voor te kiezen. We gaan die uitdaging, om dat geschonden vertrouwen te herstellen, dus aan. Zónder concessies te doen aan onze uitgangspunten, maar mét goede afspraken met de andere collegepartijen dat het besturen vanaf nu echt anders moet. Open, eerlijk en met een luisterend oor voor wat er leeft in de gemeenschap.De fractievoorzitter van de VVD noemde het in de Goudsche Courant ‘onbegrijpelijk’ dat de PvdA tot dit besluit was gekomen. Ik zou het onbegrijpelijk hebben gevonden als de PvdA zich niet verantwoordelijk had gevoeld voor het bestuur van de gemeente.

Polsbandje (3)

Nog één keer dan, de kwestie van de mobiele spreekuurlocaties. Vandaag reageerde de betrokken Goudsche Courant-journalist op mijn vorige stukje. Hij mailde mij het volgende: Leo, nadat ik enkele weken terug tijdens een commissie Ouderkerk jouw vragen had genoteerd over een mobiel spreekuur, heb ik die vragen later eens telefonisch voorgelegd aan de politie. Een woordvoerder meldde mij, nadat deze de betrokken mensen binnen de politie had gesproken, dat het onderwerp mobiele spreekuren niet ter sprake is geweest. en dus in de Krimpenerwaard niet van toepassing is. Ook optie 1 kan wat mij betreft dus vervallen.
Dat laat aan duidelijkheid niets te wensen over en eerlijk gezegd had ik, gezien de stelligheid van het citaat, ook niets anders verwacht. Om dan maar te variëren op de vraag die ik in het eerste stukje opwierp: als je een politiewoordvoerder al niet meer kan geloven, wie dan wel?

Polsbandje (2)

Eergisteren schreef ik dat twee achtereenvolgende burgemeesters hun toezegging aan de gemeenteraad, om met de politie te spreken over het idee van mobiele spreekuurlocaties, niet waren nagekomen. Ik baseerde me daarbij op een krantenstukje waarin een woordvoerder van de politie werd geciteerd: ‘Volgens een woordvoerder van de politie is dat nooit onderwerp van gesprek geweest. Toen duidelijk werd dat het politiebureau in Ouderkerk aan den IJssel zou worden opgeheven, is alleen gezocht naar andere, vaste onderkomens.’ Ik sloot mijn stukje af met de vraag: als je burgemeesters al niet meer kan vertrouwen, wie dan wel?
Gisteren zei burgemeester Hans Oosters tijdens een openbare commissievergadering, dat hij het idee wél had besproken met de politie. Maar dat het, op grond van ervaringen met zo’n project in Zeeland, vanwege de kosten niet verder is uitgewerkt.
Op hoge toon werd ik daarop door de fractievoorzitter van de ChristenUnie voor mijn weblogstukje ter verantwoording geroepen. Hoe haalde ik het in mijn hoofd om de burgemeester onbetrouwbaar te noemen? Had ik niet eerst even de feiten kunnen checken? En ik moest mijn excuses aanbieden, in de vergadering én op mijn weblog.
Ik ben soms blij met mijn collega-raadslid, omdat hij als geen ander de voortgang der zaken bewaakt en alles nauwgezet bijhoudt. Ik kan bij wijze van spreken blindvaren op zijn archief. Dat is prettig voor iemand die meer van de grote lijnen is. Maar ik heb er moeite mee als hij zich ook opwerpt als het moreel kompas van de gemeenteraad. Of en wanneer er excuses moeten worden gemaakt, bepaal ik zelf wel. Liefst in samenspraak met degene die het betreft. Of nadat ik daar door een rechter toe word gedwongen. Maar niet omdat een ander raadslid dat van mij eist.
Even terug naar de zaak. Er zijn drie mogelijkheden: de journalist van de krant heeft de politiewoordvoerder verkeerd geciteerd, de politiewoordvoerder heeft zomaar iets gezegd zonder kennis van zaken, of de burgemeester probeert achteraf iets goed te praten en sprak gisteravond niet de waarheid. Laat ik gelijk maar zeggen dat ik die laatste mogelijkheid uitsluit. Ik ken Hans Oosters al wat langer dan vandaag en als ik één bestuurder op zijn woord vertrouw, dan is hij het wel. Waarbij de suggestie van onbetrouwbaarheid wat mij betreft is rechtgezet. Als mijn slotzin van eergisteren die indruk heeft gewekt, dan is dat niet terecht. Zijn dit excuses? Ik denk dat het voor de burgemeester voldoende is en zo niet, dan hoor ik dat graag. Van hemzelf.

Polsbandje

Balkenende draagt ’m al, en met hem nog veel andere meer of minder bekende Nederlanders. De premier heeft ze ook uitgedeeld in de ministerraad. Oranje polsbandjes, een signaal aan de buitenwereld dat we ‘respect’ voor elkaar moeten hebben.
Ik vind het nogal mallotige symboliek. Hoe je je tegenover anderen gedraagt dwing je niet af met een lullig polsbandje (en nog oranje ook!), dat zit gewoon in je. Of niet. Respect, om dat modieuze woord nog maar eens te gebruiken, heeft ook te maken met doen wat je zegt. Beloften nakomen. Dat belooft nog wat met deze regering, met al die polsbandjes.
Dichter bij huis kan ook het Ouderkerkse college van B en W wel zo’n polsbandje gebruiken. Want dit college doet ook niet altijd wat het zegt. Welke coalitie er straks ook komt, de inzet van het beleid zal moeten zijn dat het college weer respect moet verwerven – bij de bevolking, maar zeker ook bij de raad.
Voorbeeld. Tot twee keer toe, de eerste keer al tijdens het vorige regime van burgemeester Hermans, heb ik namens de PvdA gevraagd te onderzoeken of de politie met mobiele spreekuurlocaties kan gaan werken in de verschillende dorpen van de Krimpenerwaard. Een omgebouwd bestelbusje, met een computerverbinding met het politiebureau in Schoonhoven, dat flexibel kan worden ingezet. Inspelend op de actualiteit (als er ergens sprake is geweest van overlast, ga je er de volgende dag met je mobiele kantoor even langs om de mensen de kans te geven hun hart te luchten en eventueel aangifte te doen), en inzetbaar op verschillende plaatsen (op de markt, bij de school, zodat mensen er sneller gebruik van kunnen maken). Dat willen we toch, de politie dichter bij de mensen brengen? Wij vonden het in ieder geval een interessante gedachte, en de burgemeesters Hermans en Oosters ook. Zeiden ze. Ze zouden het zéker gaan inbrengen in de discussie over de huisvesting van de politie. Beloofden ze.
Maar wat lees ik nu in de Goudsche Courant? Over het idee is nóóit gesproken, zegt een politiewoordvoerder. Pardon, twee burgemeesters hadden het toch belóófd? Als je burgemeesters, symbool voor het openbaar bestuur, al niet meer kan vertrouwen, wie dan wel?

Groot of klein

De Groningse bestuurskundige Michiel Herweijer brak deze week een lans voor kleine gemeenten. Herweijer, specialist gemeentelijke herindelingen, vindt dat het groter maken van gemeenten de bestuursproblemen niet oplost. Een grotere gemeente laat zich moeilijker besturen en dat heeft, zegt hij, onder meer te maken met de betrokkenheid van de burger. Die voelt de afstand tot de politiek toenemen wanneer de gemeente uit haar krachten groeit. Met als gevolg dat de bereidheid om zich in te zetten voor het dorp afneemt. Hetzelfde geldt voor de raadsleden. In een grote gemeente zijn goede raadsleden moeilijker te vinden dan in een kleine, omdat mensen het raadswerk doen vanuit een zeker idealisme en betrokkenheid met hun omgeving.
Stel dat er één gemeente Krimpenerwaard komt, zou ik daarvoor in de gemeenteraad willen zitten? Ik weet het niet. Zeker niet, wanneer in die raad vooral wordt gesproken over organisatorische problemen in het ambtelijk apparaat. En die kans is wel groot in een grote gemeente. Kijk wat er nu al gebeurt: in de Ouderkerkse raad zijn we meer tijd aan het kibbelen over de ‘cultuur’ van de gemeente en de samenwerking met andere gemeenten, dan aan de zaken die er echt toe doen: de inrichting van de openbare ruimte, het aanpakken van vernielingen en hondenpoep, het openhouden en verbeteren van de voorzieningen voor jong en oud. In het burgeronderzoek zeiden de Ouderkerkers het ook: de gemeentebestuurders houden zich met de verkeerde problemen bezig.
Dus dan maar geen gemeente Krimpenerwaard? Waarom niet, als die zich maar bezighoudt met de grotere zaken waarvoor onze inwoners toch geen interesse hebben. Zij willen niet weten hoe de brandweer is georganiseerd, als ze er maar op kunnen rekenen dat er in geval van nood snel een auto ter plaatse is. Zij willen niet weten of de sociale dienst in Nederlek of in Schoonhoven is gehuisvest, als ze in het eigen dorp maar bij een loket terecht kunnen. Dáár gaat het om: het bestuur en de dienstverlening moeten terug naar de burger. Als dat nou de inzet van de discussie wordt de komende maanden, dan zijn we op de goede weg.

Verenigt u!

Gisteravond ledenvergadering van de PvdA gehad. Een paar nieuwe gezichten, dat is mooi. De politiek leeft weer een beetje en zo hoort het natuurlijk ook. Onze eigen leden kennen we, maar we willen graag ook dat anderen die meestal progressief stemmen met ons meedenken over hoe het verder moet met Ouderkerk. Mensen die landelijk of provinciaal GroenLinks of SP stemmen, of – vooruit dan maar – D66. Lokaal hebben zij geen platform, de PvdA stelt dat van haar daarvoor open. Het gaat hier niet over defensieuitgaven, de hoogte van de ontwikkelingshulp, het financieringstekort of andere onderwerpen waar de linkse kerk op landelijk niveau nogal eens verdeeld over denkt. In Ouderkerk moeten we elkaar kunnen vinden op basale onderwerpen als het belang van goed onderwijs, investeren in jongeren, seniorenbeleid, natuur- en milieubeleid en het betrekken van mensen bij het bestuur. Progressief Ouderkerk, verenigt u! zou ik haast zeggen.
De hoofdmoot van de besprekingen vormden natuurlijk de politieke crisis waar Ouderkerk onder gebukt gaat en de inhoud van onze algemene beschouwingen. Intensief gediscussieerd over de bestuurlijke toekomst van Ouderkerk en de Krimpenerwaard, de rol van dorpsraden en de kracht én onmacht van het samenwerkingsmodel. Volgende week komen de PvdA-afdelingen uit de Krimpenerwaard bijeen om ook over dit onderwerp te praten. Het wordt tijd dat we eens echt gaan kiezen voor een richting en niet rond de hete brij blijven draaien.Andere onderwerpen waren (uiteraard) het multifunctioneel gebouw in Gouderak en de Zuidwestelijke Randweg. De PvdA mag wat die ZWR betreft geen Don Quichotte worden die een hopeloze en eenzame strijd blijft voeren, was de algemene conclusie. Hopeloze strijd, daar is er helaas al genoeg van. Het bomenbeleid, bijvoorbeeld. Twee jaar geleden al beloofde het college voor iedere boom die wordt gekapt, ten minste één gelijkwaardige boom terug te planten. Daar komt in de praktijk dus niets van terecht. Het is niet de eerste keer dat dit college een duidelijke uitspraak van de raad naast zich neerlegt. Een college in een nieuwe samenstelling zal dit echt beter moeten doen. Puntje voor onderhandelingstafel!

Huismus

Terwijl ik dit stukje tik zie ik in de tuin een grote zwarte merel. Vaak strijkt er ook een groep staartmezen neer. Andere regelmatige gasten zijn de kool- en pimpelmezen, roodborstjes en lijsters. Een enkele keer heb ik geluk en zie ik de felblauwe ijsvogel even op een tak boven de sloot rusten. Vooral in de zomer zweven er nogal eens buizerds boven mijn hoofd en ’s nachts hoor ik af en toe de roep van de uil. Pas zag ik een grote zilverreiger, trots en ontzettend wit stond hij aan de slootkant. De natuur binnen handbereik. Trouw klop ik iedere dag het tafelkleed uit, in de ijdele hoop dat ik iets kan bijdragen aan het behoud van de huismus. De huismus en zijn neefje de ringmus staan sinds vandaag op de Rode Lijst van bedreigde vogelsoorten. Een trieste ontwikkeling.
Kan de gemeente iets doen aan het behoud van onze inheemse vogelsoorten? Volgens mij wel. Bij nieuwbouw en verbouw van huizen kunnen eisen worden gesteld aan het soort dakbedekking. Er moet meer ruimte komen onder de dakpannen, zodat de mus er weer ongestoord kan broeden. En in het groenbeleid kan de gemeente rekening houden met nestelmogelijkheden voor de ringmus. In NRC Handelsblad las ik dat een van de oorzaken van de achteruitgang van de ringmus was, het verdwijnen van houtwallen op het platteland. Nou, daar kan met wat goede wil best wat aan gedaan worden, denk ik. Bijvoorbeeld door meer planten te introduceren die met hun geur vogels lokken.
Een paar jaar geleden sprak ik met Manuel Kneepkens van de Stadspartij in Rotterdam over het Rotterdamse bomenbeleid. Hij wil dat in dat beleid veel meer rekening wordt gehouden met ‘vogelvriendelijke’ bomen. Platanen, bijvoorbeeld, zijn schitterende bomen maar je zult er geen vogel in zien, omdat ze geen schors hebben waar allerlei kleine beestjes in zitten, lekkernijen voor de vogel. Ik wil dat pleidooi wel overnemen. Vogels horen bij ons. Als ik ’s in de ochtendschemering op de bus sta te wachten is soms het enige wat ik hoor het geluid van ontwakende vogels. Kleine momenten van puur geluk zijn dat, die ik niet wil missen. Evenmin als de huismus. De ooievaar is van de Rode Lijst zijn afgevoerd. Dat is mooi, maar die vrolijkt mijn tuin niet op.De moraal: we moeten allemaal ons tafelkleed weer buiten uitkloppen, net als we vroeger deden. Weg met de kruimeldief! En de nieuwe woningen in Geer en Zijde en de Sportlaan, daar moeten musvriendelijke dakpannen op komen. Evenals op het nieuwe multifunctionele gebouw in Gouderak.

Vrije val

En alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, verloor Ajax gisteravond ook nog.
De vrije val van ‘mijn’ Ajax valt samen met de teloorgang van onze verzorgingsstaat. Vandaag bezocht ik een congres van mijn werkgever met het thema ‘De brug tussen zorg en bijstand’. Over de zorg die gemeenten hebben voor mensen in de bijstand, die weer aan het werk moeten worden geholpen, en over de gevolgen van de Wet maatschappelijke ondersteuning. Uitgangspunt daarbij is, dat mensen zelf verantwoordelijk worden voor het organiseren van de zorg en hulp die zij nodig hebben. ‘Die wet wordt een nationale ramp’, zei de directeur van de Rotterdamse verslavingszorg, en hij voorzag over tien jaar een parlementaire enquête over de vraag, hoe we het ooit zo ver konden laten komen. Ik denk dat hij gelijk krijgt, want er verschijnen steeds meer rapporten waaruit blijkt, dat de mensen die hulp en zorg nodig hebben nou net de groepen zijn, die dat níet kunnen organiseren. Omdat zij ongeschoold zijn, of ongezond, of slechts een beperkt sociaal netwerk hebben en niet weten tot wie ze zich moeten wenden. Het kabinet legt dit probleem bij de gemeenten neer. Terecht dat die daar niks voor voelen, zolang er geen geld bij wordt geleverd om dat goed uit te voeren.
Een andere spreker was de vice-voorzitter van de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling. Zij lichtte vast een tipje van de sluier op van een rapport, dat over twee weken verschijnt. Ook zij was helder: ‘De verzorgingsstaat wordt om zeep geholpen’. Niet de onbetaalbaarheid van de verzorgingsstaat is het probleem, zoals het kabinet ons wil doen geloven, maar het onvermogen om op te komen voor de mensen die het het hardst nodig hebben. De arrangementen van de verzorgingsstaat zijn te duur geworden. Ooit is de verzorgingsstaat uitgevonden om te zorgen voor de mensen die hulp en zorg niet kunnen betalen. Maar sluipenderwijs zijn de voorzieningen uitgegroeid tot een stelsel waar iedereen recht op heeft, ook degenen die het best zelf kunnen betalen. Wat doet het kabinet nu, nu het stelsel te duur wordt? Het voert een generieke korting door, of verhoogt de eigen bijdrage. En door zo’n generieke korting hebben de groepen die het echt nodig hebben, niet meer genoeg aan wat rest aan voorzieningen. WAO’ers worden gekort op hun uitkering, omdat anderen en ten onrechte gebruik van maken. En straks wordt ook nog het persoonsgebonden budget, het budget waar mensen die zorg, hulp of begeleiding behoeven recht op hebben, ‘generiek’ gekort, verwachtte spreekster, zonder dat wordt gekeken naar wie zo’n PGB écht nodig heeft. De rekening wordt zo gelegd bij degenen die toch al in een kwetsbare positie verkeren.
Dat is wel een erg wrange invulling van het profijtbeginsel.

Nieuws

Het heeft wat losgemaakt, mijn pleidooi voor een aangepast ambtsgebed. Een flink stuk op de voorpagina van de Goudsche Courant, veel mondelinge. Misschien moet ik er toch maar een serieus voorstel van gaan maken.
Bij de coalitieonderhandelingen misschien? Want ineens ligt de zaak weer open, nu het CDA vandaag bekendmaakte niet verder te willen met alleen de SGP en de ChristenUnie. Zo’n coalitie is niet breed genoeg, vindt het CDA. En gelijk hebben ze. Dat betekent, dat we nu alle kanten op kunnen. Morgenavond praten de vijf fractievoorzitters en de burgemeester over de vraag: hoe nu verder? Wordt vervolgd, dus.
(Overigens, ik had beloofd nog wat meer te vertellen over de inhoud van het gesprek dat ik eerder had met de drie christelijke partijen. Kortheidshalve verwijs ik daarvoor naar deze toelichting, waarin de PvdA aangeeft waarom ze níet meedoet in zo’n C3/PvdA coalitie. Meer informatie staat ook op www.ouderkerk.pvda.nl.)
Natuurlijk zijn deze ontwikkelingen spannend en belangrijk, maar ze vallen in het niet bij die twee andere zaken die vandaag het nieuws hebben gedomineerd: de moord op Theo van Gogh en de overwinning van George W. Bush. Wat een rotdag, en wat een rotkrant is de Telegraaf toch met die foto van het lichaam van Van Gogh. Ik weet het, nieuws is nieuws, en als ik hoofdredacteur van de Telegraaf was zou ik die foto ook afdrukken, maar niet zo groot en zeker niet op de voorpagina. Leuk voor de kinderen die ’s morgens de krant oprapen van de deurmat. En leuk voor de familie en vrienden van het slachtoffer, die net als ik op straat met dit beeld worden geconfronteerd. Ik wist het altijd al, die krant deugt niet. Vandaag is dat weer eens bevestigd.

Nieuw jasje

Overspel wordt ruzie, het lijdensverhaal een thriller en de franje verdwijnt uit de zinnen. Kortom, de huiver maakt plaats voor hedendaagse zakelijkheid.
Dit heb ik niet van mezelf, het staat vandaag in het dagblad Trouw en het gaat over de nieuwe bijbelvertaling die gisteren officieel het licht zag. Verwacht van mij geen badinerend stukje, ik vind de bijbel een belangrijk boek dat onze cultuur en politiek (zeker in Ouderkerk) stevig beïnvloedt. Ik ben ook opgevoed met de kinderbijbel van Anne de Vries die nu overigens naast het bed van mijn dochter ligt. Prachtige verhalen. Maar ook niet meer dan dat. Want dat scheppingsverhaal bijvoorbeeld, daar deugt feitelijk natuurlijk niets van. Zie de vondst van een nieuwe menssoort op het eiland Flores.
Die nieuwe vertaling vind ik een goede zaak. Als we de bijbel interessant willen houden, al was het alleen maar voor die verhalen, dan moet het boek wel toegankelijk blijven. Alleen op de Wereld is een paar jaar geleden ook in een nieuw jasje gestoken, en terecht.
De bijbelvertaling is voor mij aanleiding om op deze plaats voor te stellen, ook het ambtsgebed van de gemeenteraad aan te passen. Dat het ambtsgebed kan worden afgeschaft is vooralsnog een illusie, daar is geen meerderheid voor te vinden. Maar een iets vlottere tekst moet toch kunnen.
Nu klinkt het zo: Almachtige, barmhartige, genadige God! In de vergadering samen gekomen, ter behartiging van de ons toevertrouwde openbare belangen, bidden wij U om de nodige wijsheid om onze bestuurstaak naar behoren te volbrengen. Geef ons een klaar inzicht in hetgeen, met voorbijzien van elk ander oogmerk, het algemeen belang van ons vordert en doe op onze besluiten Uw onmisbare zegen rusten. Amen.
Snapt u er iets van? Zo zou het ook kunnen: God! In deze vergadering, waar wij ons best doen het algemeen belang te dienen, vragen wij U ons daarbij te helpen. Amen.
Daarmee is alles gezegd. En het is een stuk korter, dat is wel zo prettig voor degenen voor wie het gebed niet zo nodig hoeft.

Vrijage

Voor je het weet zit je te onderhandelen over een plaatsje in het college. Het kan verkeren.
Ik heb mijn weblog de laatste tijd verwaarloosd, waarvoor excuses. Maar nu is er ook een aardige aanleiding om de draad weer op te pakken: nadat de VVD-wethouder twee weken geleden is opgestapt, heeft nu ook de VVD de pijp aan Maarten gegeven – gisteren maakte de VVD officieel bekend de coalitie vaarwel te zeggen. Ze schuift nu gezellig aan bij de PvdA in de oppositiebankjes.
Hoewel?
Vorige week al ontving ik een uitnodiging om eens met de collega-fractievoorzitters van de drie christelijke partijen SGP, ChristenUnie en CDA (C3) te komen praten. Dat gesprek vond gisteravond plaats. Vertrouwelijk, dat spreekt. Althans voorlopig. Ik kom later wel op de inhoud terug. Voor dit moment volstaat het om te zeggen dat de C3 zoeken naar een breed draagvlak voor het college, en dus met de enige partij contact leggen die daarvoor kan zorgen: de PvdA. Het principe van een breed draagvlak steun ik, maar dat betekent nog niet dat de PvdA, die zich de afgelopen 2,5 jaar steeds kritisch (constructief kritisch natuurlijk) over dit college heeft uitgelaten, nu zonder meer bij de C3 aanschuift. Dat heb ik de C3 ook laten weten, steun van de PvdA aan het collegebeleid heeft een prijs.
Donderdagavond moet blijken of de prijs, die de PvdA heeft gevraagd, voor de C3 voldoende acceptabel is om verder te praten over een coalitie. Zo ja, dan zal ik natuurlijk dat gesprek aangaan. Het past een democratische partij als de PvdA niet weg te lopen voor bestuursverantwoordelijkheid. Zo nee, dan zullen de C3 samen verder moeten. Even goede vrienden, zal ik dan zeggen. Maar dan wordt het draagvlak voor het college wel heel erg smal.

Opgestapt

Het went nooit, het vertrek van een wethouder. Het is toch een klein menselijk drama. Politiek kan hard zijn, zo blijkt maar weer eens. Het besluit van Gerda van Adrichem (VVD) om op te stappen kwam gisteren als een grote verrassing. Natuurlijk hadden wij in de PvdA ook al eens gespeculeerd over moties van wantrouwen, want ook wij waren niet tevreden over de voortgang die werd geboekt bij het multifunctioneel gebouw in Gouderak. De vraag is echter of het vertrek van een wethouder in dit stadium productief is. Loopt het proces nu niet compleet vast? Aan de andere kant: als burgemeester Hans Oosters, die nu even het dossier MFGG heeft overgenomen, kans ziet de discussie weer vlot te trekken, dan is het vertrek van Gerda toch niet voor niets geweest. Hopen en bidden dus maar.
Iets verder gedacht: wat betekent dit voor de coalitie? Blijft de VVD in het college en schuift ze een nieuwe wethouderskandidaat naar voren, of haakt ze af? En als dat laatste gebeurt, wat dan? Ik kan me nauwelijks voorstellen dat de drie christelijke partijen dan samen verder gaan. Weliswaar hebben CDA, ChristenUnie en SGP bij elkaar zeven van de dertien zetels, de kleinst mogelijke meerderheid dus, maar dat hebben ze slechts te danken aan de verdeling van de restzetels bij de verkiezingen van 6 maart 2002. Samen haalden ze minder dan de helft van het aantal stemmen, terwijl PvdA en VVD samen iets méér dan de helft haalden. Een christelijk college kan dus nooit spreken namens de meerderheid van de Ouderkerkse bevolking. Dat zullen de drie confessionele partijen zich ook wel realiseren. Als de VVD dus afhaakt, ligt het voor de hand dat naar de PvdA als mogelijke partner wordt gekeken, of dat VVD en PvdA samen op zoek gaan naar een derde partner om een nieuwe coalitie te vormen, Kortom, alles ligt open. Maar de sleutel ligt nu even bij de VVD. Het worden een paar spannende dagen.
Overigens 1: Ik vind de manier waarop Gerda is vertrokken, niet chic. Het heeft iets van stiekem via de achterdeur vertrekken, terwijl ze natuurlijk een debat met de raad had moeten aangaan. Pas daarna had ze de conclusies moeten trekken die ze nu heeft getrokken, namelijk dat er onvoldoende steun is voor het collegebeleid.
Overigens 2: De aanleiding voor haar vertrek was de mededeling van de VVD dat die partij niet langer voldoende vertrouwen had in het college (zie deze verklaring). In ‘het college’, dus niet in ‘de wethouder’. In de MFGG-discussie heeft ook SGP-wethouder Leo Barth, hoewel niet politiek verantwoordelijk, zich flink geroerd. Barth is toevallig wél de man in het college die gaat over de financiën en het grondbeleid. Als het nu zo is dat juist de onduidelijkheid over, of de vertraging van de onderhandelingen over de grond voor een MFGG de reden zijn van het geschonden vertrouwen in het college, is dan eigenlijk wel de juiste wethouder opgestapt?

Burgemeester

Al een tijd ligt-ie voor me, de enveloppe van de PvdA met daarop de mededeling: ‘Belangrijk! Deze enveloppe bevat uw stembiljet’ – in grote, opvallende letters. Het is voor het eerst dat de PvdA haar leden direct laat meepraten over een belangrijke kwestie, in dit geval de aanstellingswijze van de burgemeester. Dat de door de Kroon benoemde burgemeester z’n langste tijd heeft gehad, dat staat voor de PvdA inmiddels niet meer ter discussie. De vraag is nu: moet de burgemeester rechtstreeks door de bevolking worden gekozen, of door de gemeenteraad.
Ik twijfel. En daarom ligt die enveloppe nog altijd op mijn bureau, omdat ik geen keuze kan maken. Maar de deadline nadert, dus ik moet een besluit nemen. Niet stemmen, of aangeven dat ik geen mening heb, daar ben ik in ieder geval géén voorstander van.
Mijn hart zegt: laat de burgers maar kiezen. Het is tenslotte hún burgemeester. En in andere landen lukt het ook, dus waarom niet hier? Maar dan moet er wel wat te kiezen zijn natuurlijk. Dan moeten de kandidaten met een eigen, politiek programma de zeepkist op. En als ze dan gekozen worden willen ze dat programma ook gaan uitvoeren natuurlijk. Maar de gemeenteraad heeft ook zo z’n wensen en z’n programma. Als die twee botsen, wat dan? Dan krijg je een competentiestrijd tussen burgemeester en raad en dat is natuurlijk niet goed voor de gemeente. En willen we wel toe naar Franse toestanden, waar de burgemeester toevallig ook de voorzitter van de middenstandsvereniging is, en de voorzitter van de voetbalvereniging, en van de plaatselijke landbouwcoöperatie? En, omdat-ie burgemeester is, ook nog eens hoofd van de politie?
Moet de gemeenteraad dan de burgemeester kiezen? Als je de stelling hanteert, dat de gemeenteraad het hoogste orgaan van de gemeente is, lijkt dat niet meer dan terecht. Maar dan wordt de burgemeester een pion van de raad. En wie is die raad eigenlijk? Is dat de meerderheid plus 1 die dan bepaalt wie de burgemeester wordt? Of moet die keuze breed, het liefst raadsbreed worden gedragen. Laat je de burgemeester door de raad kiezen, dan wordt het burgemeesterschap per definitie een politiek ambt terwijl de burgemeester juist bóven de partijen zou moeten staan. Dus dan toch maar die rechtstreekse verkiezing?
U merkt, ik worstel. Maar ik moet een besluit nemen, liefst vandaag nog.
Het is het eeuwige dilemma van het hoofd en het hart. Het hart zegt: laat de bevolking haar eigen burgemeester kiezen. Het hoofd zegt: niet doen, dan bestaat de kans dat populisten die toch al veel posities in de plaatselijke samenleving bekleden, nog meer voor het zeggen krijgen. Te veel macht geconcentreerd in één persoon is nooit goed.Ik volg het hoofd. Een burgemeester moet gecorrigeerd kunnen worden door de raad, en dus moet de raad die burgemeester ook kiezen. Maar dan moeten de politieke partijen zich in hun verkiezingscampagne ook duidelijk voor een kandidaat uitspreken, dan weten de kiezers in ieder geval wat ze kunnen verwachten. Ik ga nu mijn stem uitbrengen.

Kleur

Wat een dag! In Amsterdam lieten vakbeweging én PvdA zien dat ze het demonstreren nog niet verleerd zijn. Kleur het Museumplein rood, zo had Wouter Bos PvdA’ers opgeroepen. En dat is gelukt. Moet je als kleine afdeling normaliter grote moeite doen om (tegen betaling!) bij het partijbureau in Amsterdam campagnemateriaal los te peuteren, op het Museumplein werden ballonnen, petjes en vlaggen kwistig uitgedeeld. Het heeft gewerkt, want het Museumplein wás rood. De hele binnenstad trouwens, links Nederland had Amsterdam gedurende bijna een hele zaterdag in de greep. De massa die was afgekomen op de Dwaze Dagen van de Bijenkorf ging als een nietige druppel onder in de oceaan van mensen die van de verschillende treinstations al dan niet via de Dam naar het Museumplein stroomde. De demonstratie was indrukwekkend. Behalve misschien voor het autistische kabinet, vrees ik. Hoe dan ook, het was een mooie dag, zaterdag. Een dag waarop de PvdA duidelijk kleur bekende. Ik had dit niet graag willen missen.

Dodenweg

Nog even terugkomend op de ontwikkelingen rond de Zuidwestelijke Randweg en de gevolgen van een keuze voor variant 3. Gisteravond nog eens goed naar de milieueffectrapportage gekeken en hoe langer ik erover nadenk, hoe groter de verontwaardiging. Het is ongelooflijk maar het staat er écht, op pagina 95, onder ‘Effectbeschrijving alternatief 3’ (dat is, voor alle duidelijkheid, het tracé via het Sluiseiland waarvan de hele politiek behalve de PvdA Ouderkerk en GroenLinks Gouda zo’n fervent voorstander zijn): als voor dit tracé wordt gekozen, neemt het aantal gewonden en doden (‘letselgevallen’, staat er eufemistisch) op het stuk dijk ten westen van de weg toe (dat is tussen dorp Gouderak en het punt waar de ZWR de rivier oversteekt). Want de weg heeft een aanzuigende werking waardoor het aantal auto’s dat van Ouderkerk en Gouderak richting Gouda (en terug) gaat, toeneemt tot 15.300 per etmaal. Vijftienduizenddriehonderd, over die smalle dijk waar zich nu al dagelijks vele bijna-ongelukken voordoen! Wat nu dreigt te gebeuren is, dat Ouderkerk miljoenen euro’s gaat betalen voor een weg waarvan het Ouderkerks belang sowieso al discutabel is, en daar een dodenweg voor terugkrijgt. Dat is de omgekeerde wereld: als je betaalt, zou de situatie voor je eigen bevolking juist veiliger moeten worden. Hoe gaan de andere partijen, die dit traject zo graag willen, dat uitleggen aan hun kiezers? Ik zal vast een suggestie aandragen: beding in ieder geval dat over de hele lengte van de dijk tussen Gouderak en de ZWR een fietspad wordt aangelegd. Dat kan heel gemakkelijk op de plaatsen waar nu bedrijven zijn gevestigd. Het is vooral het bedrijfsleven dat is gebaat bij de ZWR – dan moeten ze in ruil daarvoor ook maar een paar meter grond afstaan voor een fietspad. En waar geen bedrijven zitten moet de dijk maar verbreed worden, op kosten van de provincie bijvoorbeeld. Als het verkeer in Gouda door de ZWR veiliger wordt, dan mogen wij op z’n minst voor die miljoenen toch hetzelfde in Ouderkerk verlangen?

Moegestreden

Gisteren al vernam ik het via de e-mail, vandaag stond het ook in de regionale kranten. De Werkgroep Gouda-Krimpenerwaard staakt haar jarenlange strijd voor een milieuvriendelijke variant van de Zuidwestelijke Randweg (tracé 5) en gaat nu ‘meedenken’ met de gemeenten Gouda en Ouderkerk over de dijkvariant (tracé 3). Ik zal er geen doekjes om winden: het is een gevoelige slag voor de PvdA Ouderkerk. Heel lang zijn we schouder aan schouder opgetrokken om te voorkomen dat het unieke natuurgebied de Veerstalblokboezem onherstelbare schade zou oplopen als gevolg van de randweg. De Werkgroep bouwde in die tijd een indrukwekkende hoeveelheid kennis en kunde op en deelde die graag met ons. Het waren belangrijke bouwstenen voor onze politieke lijn, evenals de informatie die wij kregen van organisaties als Milieudefensie en het Zuid-Hollands Landschap. Jammer dat de politiek de argumenten vóór de milieuvriendelijke variant heeft genegeerd. Als straks ook het Zuid-Hollands Landschap moegestreden is en niet langer gefrustreerd wil worden door de politiek, die in Ouderkerk althans weigert een serieus debat over de milieu- en natuuraspecten aan te gaan, dan komt hier de PvdA alleen te staan en moeten ook wij ons gaan bezinnen op de vraag: heeft het zin aan een dood paard te blijven trekken? Of moeten wij ook, net als de Werkgroep, accepteren dat voor de beste variant kennelijk geen politiek draagvlak bestaat en dan maar inzetten op verbeteringen van het dijktracé? We zullen ons daar snel op moeten beraden. Vooralsnog leidt ook de aanvullende MER-rapportage nog wel tot de nodige vragen waarop een antwoord moet komen. Een daarvan wil ik wel vast stellen aan mijn collega-raadsleden: als het klopt dat, als gevolg van de brug ter hoogte van het Sluiseiland, het aantal auto’s tussen dorp Gouderak en die nieuwe brug bijna verdrievoudigt, hoe denken we dan de veiligheid van de fietsende schooljeugd ook op dat deel van de dijk nog te kunnen waarborgen?

Verdienen

Zaterdag kwam de PvdA-fractie eindelijk weer eens toe aan wat ik de belangrijkste taak van gemeenteraadsleden vind: praten met, en natuurlijk luisteren naar de inwoners van de gemeente. De aanleiding was de braderie in Gouderak, maar het zou natuurlijk veel vaker moeten gebeuren, ook op ‘gewone’ dagen. Alleen: die volle agenda’s hè.
Een steeds terugkerende ergernis is het fenomeen, dat ambtenaren of collegeleden op het gemeentehuis denken te kunnen beslissen over de agenda’s van de raadsleden – daarbij nauwelijks rekening houdend met het feit dat veel raadsleden ook gewoon werken. Pas nog, de afscheidsvergadering van burgemeester Hermans. Die werd op vrijdagmiddag gehouden, met als gevolg dat twee mensen van de PvdA-fractie er niet bij konden zijn. En vorige week moesten van de raadsleden foto’s worden gemaakt, voorafgaand aan de raadsvergadering. Of we maar om zeven uur konden komen, in plaats van acht uur. Nee dus, want als ik thuiskom wil ik ook nog even eten en met vrouw en kinderen praten over hun belevenissen van die dag. Quality time heet dat, maar daar heb je als raadslid heel weinig van. En deze week kreeg ik een telefoontje van het gemeentehuis of ik voor een kennismakingspraatje met de nieuwe burgemeester langs wilde komen. Niet ’s avonds natuurlijk, stel je voor, maar overdag. Voor één keer heb ik een uitzondering gemaakt, maar hierbij waarschuw ik burgemeester Oosters vast dat het geen gewoonte moet worden.
Het klinkt allemaal nogal klagerig, maar wanneer je al jaren achtereen wordt geacht op te draven wanneer anderen dat nodig vinden, begint dit onderdeel van het raadswerk je behoorlijk tegen te staan. Als we er nou nog voor betaald kregen…
Praten over je eigen portemonnee is gênant, dat hoort niet, het heeft al gauw iets hebberigs. Toch doe ik het nu, zodat voor iedereen duidelijk is wat wij in Ouderkerk ongeveer ‘verdienen’. Per jaar ontvangen wij 2814 euro, plus een kleine 500 euro onkostenvergoeding. Trek daar fiscale inhoudingen, de bijdrage aan de landelijke PvdA en aan de plaatselijke afdeling van af en je houdt net genoeg over om je benzine te betalen. Ik heb eens uitgerekend dat Gouderakse raadsleden (vanwege het gependel naar en van het gemeentehuis) jaarlijks zo’n kleine duizend kilometer voor de gemeente afleggen. Daar gáát de onkostenvergoeding. En waar andere gemeenten nog wel eens pc’s, mobiele telefoons en vergaderruimte beschikbaar stellen aan fracties, is daarvan in Ouderkerk geen sprake. Ook dat moet uit eigen zak worden betaald, evenals de vrije dagen die we moeten opnemen in verband met raadsverplichtingen.
Pleit ik nu voor meer geld? Absoluut niet, maar wel voor een beetje meer begrip voor de praktijk van een gemiddeld raadslid. Minder ‘verplichtingen’ voor de gemeente zou al een stuk helpen, waardoor er meer tijd beschikbaar komt voor het contact met de bevolking die wij worden geacht te vertegenwoordigen. Commissie- en raadsvergaderingen moeten gewoon doorgaan, maar fotosessies, afspraken met de burgemeester, onderonsjes tussen fractievoorzitters, ad-hoc werkgroepen en interne discussies over het eigen functioneren moeten de uitzondering zijn, niet de regel. En laten we nou ook eens het geld dat het Rijk beschikbaar heeft gesteld om van het lokaal bestuur een actieve democratie te maken, gebruiken. Daarvan ligt in Ouderkerk inmiddels al 30.000 euro op de plank, ongebruikt. Laten we daar eindelijk eens iets mee gaan dóen, bijeenkomsten organiseren, pamfletten drukken, folders of krantjes maken, anything. Als we de mensen om wie het gaat maar bereiken, want daar slagen we tot nu toe absoluut onvoldoende in.

Het H-woord

Als ik mijn ex-collega Hans van Raalte van de Goudsche Courant moet geloven, hoeft Ouderkerk niet blij te zijn met waarnemend burgemeester Hans Oosters, omdat hij deze gemeente ‘er wel eventjes bij doet’. Natuurlijk hebben we het daar met Oosters over gehad, vorige week toen we als fractievoorzitters met hem spraken. Lukt dat je wel, twee gemeenten? Het burgemeesterschap is immers geen lullig baantje, je moet er wel wat voor doen.
Liever had ik ook een volwaardige burgemeester gehad, maar erg logisch was dat niet geweest in dit stadium. Laten we wel wezen: als straks uit de bestuurskrachtmetingen van de vijf Krimpenerwaardgemeenten en uit de evaluatie van de K5-samenwerking blijkt, dat de gemeenten niet in staat zijn hun taken goed uit te voeren, dan moet je toch de mogelijkheid van een herindeling onder ogen durven zien. Er komt een moment dat het H-woord uit de taboesfeer moet worden getrokken. En wat heeft het dan voor zin om voor die paar jaar hier een nieuwe burgemeester te benoemen? Blijkt echter dat de gemeenten heel goed functioneren, dan kunnen we alsnog de vacature openstellen.
Zaterdag is er braderie in Gouderak en de PvdA zal daar peilen of de inwoners van het dorp zich eerder inwoner van de Krimpenerwaard of inwoner van Ouderkerk voelen. Ik durf de uitslag al te voorspellen: natuurlijk voelen zij zich allemaal in de eerste plaats Gouderakker, maar daarna toch vooral Krimpenerwaarder en dan pas, op grote afstand, Ouderkerker. Ook daar hoeven we geen doekjes om te winden. Bijna twintig jaar na de herindeling van de Krimpenerwaard voelt bijna geen enkele Gouderakker zich Ouderkerker – zoals geen Ammerstollenaar zich inwoner van Bergambacht zal voelen, en geen Stolwijker zich Vlistenaar noemt. Maar ze hebben wel allemaal iets gemeen: de Krimpenerwaard. En dus is één gemeente niet eens zo’n gekke gedachte.
Of, en dat is misschien voor de Krimpenerwaard wel de beste oplossing: maak de herindeling van 1985 ongedaan en laat weer elf gekozen gemeente- of dorpsraden (what’s in a name?) bepalen wat goed is voor hun dorp. Want mensen moeten hun volksvertegenwoordigers wel kennen en kunnen aanspreken. Voeg daarnaast alle ambtenaren samen in één grote, deskundige organisatie die de gemeenteraden adviseert en ondersteunt. Als we de voordelen van een grote gemeente kunnen combineren met een grotere betrokkenheid van de inwoners van het gebied bij hun bestuur, dan kunnen we een grote slag maken.

Welkom

Het is dus uiteindelijk niet Dick de Cloe geworden, maar een andere PvdA’er die de komende maanden, anderhalf jaar misschien wel, het Ouderkerkse roer in handen krijgt: Hans Oosters, de burgemeester van Bergambacht die Ouderkerk ‘er bij’ gaat doen. Vorige week hadden de Ouderkerkse fractievoorzitters in Bergambacht, na afloop van de afscheidreceptie van Jon Hermans, een indringend gesprek met (toen nog) de kandidaat-waarnemer. Over zijn persoon bestond geen discussie, links en rechts waren het erover eens dat Oosters een goed bestuurder is die ook – héél belangrijk – voor de burgers gemakkelijk aanspreekbaar is. Meer twijfel was er over de vraag: hoe vertellen we het de burger? Hoe kunnen wij politici met droge ogen uitleggen dat de benoeming van de burgemeester van Bergambacht in buurgemeente Ouderkerk, niets heeft te maken met een toekomstige herindeling?
Tja… Los van de vraag of een herindeling gewenst is of ongewenst (ik neig naar het eerste, maar binnen de fractie zijn de meningen daarover nog verdeeld), we moeten sowieso afwachten wat al die onderzoeken naar de bestaande samenwerking en de bestuurskracht opleveren. Als die aantonen dat het geheel van de Krimpenerwaard meer is dan de som van de vijf afzonderlijke gemeenten, dan moeten we ook het perspectief van een herindeling onder ogen durven zien. Maar als blijkt dat Ouderkerk heel goed in staat is z’n eigen boontjes te doppen, ja dan komt de vacature voor een volwaardige burgemeester voor Ouderkerk weer in beeld. Tot die tijd moeten we het doen met Hans Oosters. Dat klinkt somber, zo is het niet bedoeld. Ik heb er alle vertrouwen in. Hans, welkom in Ouderkerk!

Dokter

Waarin een klein dorp groot kan zijn.
Vrijdagavond had ik het gevoel, in een boek van Toon Kortooms verzeild te zijn geraakt. In onder meer Help, de dokter verzuipt! schetste hij de lotgevallen van een huisarts in De Peel die één was met zijn dorp, gek met de gekken. Een prachtige zedenschets van het pure dorpsleven, met de dokter als spil.
Hans Bouman is 25 jaar huisarts in Gouderak en dat heeft hij geweten. Nietsvermoedend was hij met een smoes naar het Dorpshuis gelokt waar tout Gouderak hem kwam bedanken voor een kwart eeuw plaatselijke gezondheidszorg. Voor de dokter hoefde het allemaal niet zo, zo’n eerbetoon, maar als Gouderakkers eenmaal iets in hun hoofd hebben dan laten zij dat er niet gemakkelijk uitpraten. Dus gevierd moest het worden, het jubileum, met veel hapjes en drankjes en tot laat in de avond.
Waar kom je het nog tegen, dat een huisarts zó verweven is met zijn dorp als in Gouderak? En als het al elders gebeurt, zouden ze daar dan ook zo gek zijn om gemiddeld 7,50 euro (meer dan 15 gulden!) per huishouden te geven voor een cadeau? Wat was ik vrijdagavond trots op dit dorp, waar normaal doen de norm is maar waar ze niet te beroerd zijn om hun dorpsgenoten die dat verdienen, in de schijnwerpers te zetten. Hetzelfde zou gebeurd zijn met de dorpsagent – als die nog bestond. Maar ik moest vorige week in de krant lezen dat de ‘Ouderkerkse’ wijkagent afscheid had genomen. Als raadslid kwam ik Cor Loosschilder regelmatig tegen en ik kreeg bewondering voor de manier waarop hij invulling gaf aan zijn beroep. Maar ik heb hem nooit als ‘mijn’ wijkagent gezien, zoals ik wel Hans Bouman ‘mijn’ dokter noem. Daarvoor kwam ik hem veel te weinig op straat tegen. Daar kon Cor niks aan doen, dat ligt aan de organisatie van de politie.
Hopelijk gaat de gezondheidszorg niet de politiezorg achterna en blijft onze dokter nog lang voor ons behouden. En gelukkig is Gouderak, ook als onderdeel van een groter Ouderkerk, altijd Gouderak gebleven. Dat zie ik ieder jaar op Koninginnedag, dat zag ik vrijdagavond in het Dorpshuis. Dat geeft hoop voor de toekomst. Bestuurders kunnen een dorp herindelen, veranderen kunnen ze het niet. Een gemeenschap wordt door haar eigen leden gemaakt, niet door de politiek.

Persoonlijk

U had mijn oordeel over de nieuwe raadzaal nog tegoed. Welnu, na twee commissievergaderingen moet ik zeggen: het valt wel mee. Toegegeven, het is krap en de stoelen passen net of net niet onder de tafel, maar ze zijn een stuk gerieflijker dan die er eerst stonden. Door de bank genomen ziet de zaal er veel representatiever uit. En de airco doet het ook, dat is een échte verbetering!
Gisteren het verwijt gekregen dat de stukjes die ik hier schrijf te veel op de persoon gericht zouden zijn. Dat begrijp ik niet zo goed. Als ik al kritiek heb op collega-bestuurders, dan richt die zich vooral op hun beleid en op de manier waarop ze dat beleid presenteren. Dat mag toch, in de politiek, zeker als je lid bent van een oppositiepartij? Politiek bedrijven met open vizier, noem ik dat maar. Daarbij mogen best namen worden genoemd, als je daar niet tegen kunt moet je niet in de politiek gaan. Maar ik wil hier ook best gezegd hebben, dat ik niets persoonlijks heb tegen Jon Hermans, Leo Barth en Gerda van Adrichem. Als ze iets goeds doen, vermeld ik dat óók – als daar aanleiding voor is. Het zou echter raar zijn als de fractievoorzitter van de enige oppositiepartij niet kritisch meer zou zijn over dit college en over de andere partijen. Als dat punt bereikt is, kunnen wij ook wel in de coalitie aanschuiven.
Nog even terugblikken op de commissie Welzijn en Onderwijs van afgelopen maandag. Was blij met de opstelling van het college, dat het vasthoudt aan het raadsbesluit van 24 juni dat er in Gouderak een multifunctioneel gebouw moet komen waarin in ieder geval de beide basisscholen, de peuterspeelzaal en de bibliotheek een plek krijgen. Minder enthousiast was ik over de mededeling, dat er weer een duurbetaald onderzoek wordt verricht naar de mogelijkheden om te beknibbelen op zo’n gebouw. Dat onderzoek is al gedaan door de werkgroep die de raad zelf had ingesteld en is dus overbodig, lijkt mij. Over een tijdje beginnen de besprekingen over de mogelijke ‘ombuigingen’ – een verhullende term voor bezuinigingen. Ik weet al een goede post: de externe adviesbureaus. Ooit hebben we ambtenaren uitgevonden om het college te adviseren. Dat moeten ze dan ook vooral gaan doen, daar zouden we externe adviseurs niet voor nodig moeten hebben.

Sneren

Mr X, over wie ik gisteren nog schreef, is dus Dick de Cloe – zo meldde de Goudsche Courant vandaag. Was waarnemer in Vlist, is waarnemer in Schoonhoven. Vanaf 1 oktober is hij beschikbaar en komt hij, misschien, naar Ouderkerk – Franssen volente. Volgende week donderdag komt de Commissaris van de Koningin naar Ouderkerk om met de fractievoorzitters over het post-Hermans tijdperk te praten. De Commissaris heeft de reputatie zich weinig gelegen te laten liggen aan de wensen van de raad, dus ik ben benieuwd hoe hij het gesprek gaat inzetten.
Nog even dit: zoals verwacht word ik vandaag uitgebreid geciteerd in de krant, bijvoorbeeld zo: "Bovendien is De Cloe een van de uitvinders van het dualisme en daar hebben we in de afgelopen tijd nu niet zo enorm veel goede ervaringen mee gehad", sneert Mudde richting vertrekkend burgemeester Hermans.
Tja, het citaat is feitelijk juist, maar dat ik zou ‘sneren’ richting Hermans komt toch echt voor rekening van de journalist. Als ik al ‘gesneerd’ (mooi woord trouwens) zou hebben, dan is dat richting het hele college dat, zoals ik wel vaker heb betoogd, weinig kaas heeft gegeten van de dualistische werkwijze.

Carrousel

De namencarrousel begint te draaien. Vandaag gebeld door de Goudsche Courant met de vraag: ‘Wat denk je, zou X (noemt naam) een goede zijn voor Ouderkerk?’
Wat moet ik nou met zo’n vraag? Het hoort bij het ritueel van de pers om, wanneer ergens een burgemeester vertrekt, te gaan speculeren over zijn of haar opvolging. De vraag is, of je daar als raadslid in mee moet gaan. Eigenlijk vind ik van niet. De Commissaris van de Koningin, Jan Franssen, is aan zet, het is zijn verantwoordelijkheid om te voorzien in een burgemeester voor Ouderkerk. Aan de andere kant: als een journalist mij iets vraagt, dan vind ik ook dat ik moet reageren. Dus mijn antwoord was: ja, X zou een heel goede zijn. Hij is eerder waarnemer geweest in twee gemeenten, kent de problemen van dit gebied én hij is over een paar weken beschikbaar. Bovendien is X een van de uitvinders van het dualisme en weet hij als weinig anderen hoe college en raad zich in dat systeem behoren te gedragen. Daar hebben we in Ouderkerk wel behoefte aan. Dus als ik Franssen was, zei ik tegen de GC-journalist, zou ik niet lang hoeven na te denken over de waarneming in Ouderkerk.
Maar ik bén Franssen niet, en ik heb geen overzicht van alle rondlopende burgemeesters die ook in aanmerking komen voor een waarneming. Dus ik doe niet mee aan speculeren, behalve misschien aan de borreltafel. Ik zal dan ook niet als eerste namen gaan noemen. Maar reageren op een naam, dat is wat anders. Enfin, u leest het zelf maar in de Goudsche Courant.
Overigens blijf ik van mening dat er straks, na een periode van waarneming, wel een volwaardige burgemeester moet komen.

Uitgekleed

Deze week met fractiegenoten Leen van Winden en Ralph Brieskorn met de benen op tafel de politieke actualiteit doorgenomen – en vakantie-ervaringen uitgewisseld natuurlijk. Het kon wel eens een hete herfst worden, was de conclusie. Neem alleen maar de vervulling van de bugemeestersvacature. Zo lang er geen vervanger is, neemt loco-burgemeester Leo Barth de honneurs waar. Dat betekent feitelijk dat hij alleen de dienst uitmaakt, want hij heeft steeds meer portefeuilles naar zich toe getrokken en is nu een superwethouder, terwijl zijn collega Gerda van Adrichem – toch afkomstig van de grootste partij de VVD – haar takenpakket uitgekleed ziet worden. Ga maar na: woningbouw is een VROM-onderwerp, dus voor Van Adrichem, maar Barth voert het woord over grote projecten als Geer en Zijde en Sportlaan. De discussie over het multifunctioneel gebouw in Gouderak, een onderwerp voor Welzijn en Onderwijs (portefeuille van Van Adrichem), is omgebogen tot een financiële discussie en dus een onderwerp voor Barth. En nu heeft hij ook nog de Zellingwijk overgenomen. Wethouder van Adrichem gaat alleen nog over de lantaarnpalen en de wipkippen, constateerden wij met spijt. De macht concentreert zich in één persoon, een ontwikkeling die de raad een halt moet toeroepen. Als ik fractievoorzitter van de grootste partij in de gemeenteraad was, liet ik niet zo met mijn wethouder sollen, dualisme of niet.
Andere vraag die de komende weken beantwoord moet worden: wat heeft het college gedaan om het multifunctioneel gebouw in Gouderak van de grond te krijgen. Is het reces goed benut of hebben ambtenaren en wethouders twee maanden lang niet gewerkt? En hoe staat het met de woningbouw in het plan Sportlaan in Ouderkerk aan den IJssel, een dossier waarin bewoners en college elkaar in de gordijnen hebben gejaagd? Hetzelfde lijkt te gaan gebeuren in Tuindorp, waar de bewoners ook geconfronteerd zijn met een bouwplan dat op het eerste gezicht weinig rekening houdt met hun belangen. Wanneer komt het college op voor zijn inwoners in plaats van dat het carte blanche geeft aan aannemer Van Erk, die ongehinderd plannen mag blijven maken en veranderen zonder dat iemand hem terugfluit? Ik heb de uitkomsten van het burgertevredenheidsonderzoek niet nodig om te weten dat het vertrouwen van de Ouderkerk in de gemeente tot onder het vriespunt is gedaald. Die signalen worden met de regelmaat van de klok afgegeven. Maar als ik ze hoor, en mijn fractiegenoten horen ze, en Leen van der Vlist hoorde ze, waarom hoort Leo Barth ze dan niet? Het wordt hoog tijd dat hij zijn antenne op de Ouderkerkse samenleving richt in plaats van op een aannemer uit Bergambacht.

Krap

De raadzaal is opnieuw ingericht. Dat werd ook tijd, want nog afgezien van het feit dat de stoelen erg ongemakkelijk waren en de geluidsinstallatie het vaker niet dan wel deed, zag het er ook niet uit. Een opknapbeurt was geen overbodige luxe. Behalve voor vergaderingen wordt de zaal ook gebruikt voor het sluiten van huwelijken, dus een beetje representatief mag ’ie best zijn.
Ik heb de ‘nieuwe’ zaal nog niet gezien, maar zag wel een mailtje voorbijkomen van de griffier, gericht aan de ambtenaar die uiteindelijk de supervisie over de inrichting had. En van dat mailtje werd ik niet vrolijk: er is geen beenruimte meer, de stoelen passen niet achter de tafel, er is geen ruimte om de vergaderstukken neer te leggen, de armleuningen zijn te laag, de raadzetels kunnen niet flexibel worden neergezet (er is geen rekening gehouden met verschuivingen na verkiezingen).
Waar hebben we dan steken laten vallen? De raad heeft zich op hoofdlijnen met de keuze voor het meubilair bemoeid: kleurstelling en prijs, dat was het wel zo ongeveer. Meer moet je ook niet willen, voor je het weet discussiëren we over de kleur van het wc-papier in het gemeentehuis. Maar mag je dan alsjeblieft verwachten dat er wel rekening wordt gehouden met de gebruikers van de raadzaal?
Ach, misschien valt het wel mee, maar ik ken de griffier niet als iemand die graag overdrijft. Maandagavond mag ik voor het eerst aan de nieuwe vergadertafel aanschuiven. Daarna zal ik u mijn definitieve oordeel geven.

Helden

De LPF vindt dat de in Irak omgekomen militair moet worden onderscheiden met het Bronzen Kruis dan wel het Kruis van Verdienste. In het Reformatorisch Dagblad (ja, ook die lees ik wel eens) zegt Mat Herben: 'In een tijd dat Nederland aan de tv is gekluisterd voor de Olympische Spelen, zien we wie onze échte nationale helden zijn die als geen ander recht hebben op een medaille.' En de pizzabezorger die op een drukke kruising wordt doodgereden dan? Of de kraandrijver die omkomt bij een ongeluk? De visser die overboord slaat en verdrinkt? De verpleegkundige die besmet raakt met HIV en later sterft? Leraren, burgemeesters, wegwerkers, glazenwassers en boomchirurgen – ze kunnen worden neergeschoten, bedreigd, overreden, of ze kunnen doodvallen. Welk beroep is zonder risico’s? Krijgen zij van Mat Herben ook een medaille als zij omkomen tijdens hun werk? Wat zijn de verdiensten van ‘onze jongens’ in Irak eigenlijk? Dat Nederland steeds vaker wordt genoemd als doelwit van terroristen? Vanmorgen schreef de historicus Thomas von der Dunk in de Volkskrant dat onze ministers nog zullen berouwen dat zij niet, zoals Chirac en Schröder, eenduidig ‘nee’ hebben durven zeggen tegen het onbezonnen avontuur van de VS in Irak: ‘Anders dan straks het Nederlandse volk Balkenende, zullen het Franse en Duitse volk hun regeringsleiders eeuwig dankbaar zijn.’ Laten wij voorlopig de Nederlandse sporters in Athene maar dankbaar zijn voor de vele mooie momenten die deze helden ons bezorgen. Vanavond de halve finales van de 100 meter vrije slag. Ik zal weer voor de buis zitten, en tijdens de journaals wegzappen naar de BBC omdat ik niets wil missen. Even geen Irak voor mij. En ook geen Ouderkerk overigens – mijn eerste vergadering is pas na de sluitingsceremonie.

Zwembad

Links en rechts van de toegangsweg naar het zwembad in Gouderak liggen bergen zwarte aarde. Bedoeld, zo wist het zwembadpersoneel mij te vertellen, om straks, als het zwemseizoen is afgelopen, het gebied rond het zwembad op de schop te nemen. Maar dat is pas over een week of drie, vier. De vraag is nu: waarom dan nu al die grond daar gestort? Hadden ze – en ik vermoed dat de gemeente de opdrachtgever is – daar nou niet even mee kunnen wachten tot het werk écht moest beginnen? Er schijnt ook helemaal geen overleg met het zwembad te zijn geweest. En zo kon het gebeuren dat op de warmste dag van het jaar grote tractoren af en aan reden om bij het zwembad grond te storten, zich niet bekommerend om de bezoekers (veelal kinderen!) die de toegangsweg door de machines geblokkeerd zagen. Hoezo communicatie? De toegangsweg mag dan formeel niet bij het zwembad horen, het zwembad was toch zeker belanghebbende en met belanghebbenden hoor je overleg te voeren.
Over het zwembad gesproken: een ambulance wist een paar weken terug de weg naar het zwembad niet te vinden. De chauffeur volgde keurig de bordjes, maar die leidden naar een smal bruggetje waar een auto met geen mogelijkheid overheen kan. Een jongen moest voor de ambulance uit rennen om de juiste weg te wijzen. Een rampenoefening in het zwembad zou een aardig idee zijn. Dan weten de hulpdiensten het in de toekomst misschien beter te vinden.

Niks nieuws

"De afgelopen anderhalf jaar hebben we keer op keer gemerkt dat het college een steeds eigenstandiger koers vaart als het gaat om het uitvoeren van wensen van de raad en het informeren van de raad. Meerdere keren is de raad bij cruciale besluiten te laat geïnformeerd, en ook heeft de raad verschillende keren te weinig tijd gekregen voor een gedegen voorbereiding op de besluitvorming. Het college spreekt dan wel in zijn beleidsprogramma over ‘Het vertrouwen waarmaken’, maar voor ons is het veel meer ‘Het vertrouwen beschamen’. De PvdA vindt het dan ook moeilijk om het college dit vertrouwen te geven. In zijn beleidsplan schreef het college dat de ervaring met en attitude van wethouders door de raad moet worden getoetst. Welnu, van de PvdA krijgen beide wethouders een dikke onvoldoende. (…)
Met het IQ van de wethouder (bedoeld wordt Leo Barth, lm) zit het wel snor, aan het EQ moet nog hard worden gewerkt. Let wel: we hebben het hier over attitude! Een positieve attitude is van groot belang voor het herstellen van het vertrouwen van de burger in de gemeentebestuur. (…)
Het had haar (de burgemeester, lm) gepast zich nu, tussen de sollicitaties door, wat terughoudender op te stellen. In plaats daarvan geeft zij een interview aan Binnenlands Bestuur waarin zij het gemeentebestuur te kijk zet. Een aantal van ons voelt zich toch persoonlijk aangesproken door het verwijt dat het niveau van het bestuur in Ouderkerk nog minder was dan dat van een amateurvoetbalclub. Met dat soort opmerkingen creëer je geen vertrouwen, maar ben je contraproductief bezig. Het zou de burgemeester sieren zich wat bescheidener op te stellen, gezien ook de positie waarin zij zichzelf met haar ambities heeft gemanoeuvreerd. Wij zouden graag hebben vastgesteld dat zij ook echt ónze voorzitter was (van de raad, lm). Helaas moeten wij constateren dat zij zich meer en meer profileert als voorzitter van het college, ook al gelet op de manier waarop zij tijdens raadsvergaderingen de wethouders in bescherming neemt. Dat behoren zij zélf te doen. Zij mag van ons alle dagen van maand voorzitter van het college zijn, behalve op die ene donderdagavond dat wij vergaderen. (…)
Tot nu toe hebben we ongelooflijk veel tijd moeten investeren in het intern discussiëren over ons eigen functioneren. Navelstaarderij van de bovenste plank, en daar wilden we toch juist vanaf. Er is een budget van 20.000 euro beschikbaar voor activiteiten van de raad in het kader van het dualisme. Wij stellen voor dit bedrag per direct beschikbaar te stellen aan de fracties, verdeeld op basis van het aantal gehaalde stemmen bij de raadsverkiezingen, zodat zij inderdaad ook financieel wat meer armslag krijgen om de burger bij het bestuur te betrekken. We willen een actieve democratie, dan moeten we daar ook wat moeite voor doen. (…)"
(Uit de algemene beschouwingen van de PvdA, uitgesproken in de gemeenteraadsvergadering van 13 november 2003)

Interview

Oeps! De burgemeester had zich vast een leuker afscheid van Ouderkerk voorgesteld. Maar met zijn interview vandaag in de Goudsche Courant zet (ex-)CDA-collega Leen van der Vlist wel erg de toon voor het politieke klimaat van de komende weken. ‘Deze burgemeester heeft de raad gekleineerd’, luidt de kop. En verderop: ‘Ik vond haar voor deze functie vanuit democratisch oogpunt totaal ongeschikt’, en: ‘Ik heb me nog het meest gestoord aan de nogal autistische indruk die zij maakte’. Die woorden zullen ook in Ridderkerk met gefronste wenkbrauwen worden gelezen. Moeten we ze afdoen als het natrappen van een gefrustreerd raadslid? Ik dacht het niet, ik ken Leen als een heel serieus en intelligent mens die goed nadenkt over wat hij zegt – en als iemand die van zijn hart geen moordkuil maakt. Dat deed hij ook niet tijdens raadsvergaderingen, ik herinner me zijn harde toon bij de laatste algemene beschouwingen. Voor het college kan dit dus niet als een verrassing komen, maar het heeft niets met de signalen gedaan. Toch autistisch? Als je geen antenne hebt voor dit soort uitingen van onvrede, dan hoor je niet aan die kant van de bestuurlijke tafel te zitten. Dat geldt wat mij betreft overigens niet alleen voor de burgemeester, maar ook voor de wethouders. De burgemeester zal het interview schouderophalend afdoen, zij gaat toch weg. Maar de wethouders, zij moeten met deze raad verder. Ik ben reuze benieuwd hoe de andere coalitiepartijen gaan reageren op de politieke crisis – zo mag je het opstappen van een fractievoorzitter toch wel noemen. Gaan zij hun wethouders vertellen dat het zo echt niet langer kan? En zullen die wethouders dat dan accepteren? Ik kan haast niet wachten tot de volgende raadsvergadering.

Contract

Als lokaal politicus moet je op de hoogte blijven van het nieuws, dus worstelde ik me na mijn vakantie door drie weken Goudsche Courant heen. Het enige opzienbarende was de reddingsactie van een Gouderakse die een peuter van de verdrinkingsdood heeft gered. Politiek van geen enkele betekenis, maar wat een verademing dat er nog mensen zijn die niet langs de kant blijven staan als iemand in nood verkeert maar direct handelend optreden.
Politiek wél interessant was de brief van CDA-collegafractievoorzitter Leen van der Vlist die tussen de post zat. Hij stapt op als raadslid, en wel onmiddellijk. Uit frustratie omdat de raad door het college niet serieus wordt genomen, omdat hij te veel tijd en energie kwijt is aan bijeenkomsten die geen enkel rendement opleveren. Precies de argumenten die de PvdA ook bij herhaling heeft aangevoerd maar die stelselmatig door het college worden genegeerd. Dit college is een schande voor de lokale politiek, toont geen enkel respect voor de gemeenteraad en vergeet dat de raad het hoogste orgaan is van de gemeente, niet het college. Dat moet uitvoeren wat de raad wil, niet andersom. Misschien kan een nieuwe burgemeester dat bij de wethouders van SGP en VVD wel duidelijk maken, het is Jon Hermans in ieder geval niet gelukt – als zij het al heeft geprobeerd.
Terecht ook dat Leen in zijn brief aangeeft dat burgers en bedrijven de gemeente steeds meer als een sta-in-de-weg gaan beschouwen in plaats van als een instantie die er voor hen zou moeten zijn. Het is waar, de manier waarop het college communiceert – of eigenlijk: niet communiceert - met de Ouderkerkers is daar keer op keer een bewijs van.
Ik vind het jammer dat Leen vertrekt. Als mens en als politicus ben ik hem de afgelopen jaren steeds meer gaan waarderen. Jaja, er zíjn goede CDA’ers. Zoals ook, godzijdank, het overgebleven raadslid Remco Advocaat en Van der Vlists opvolger Hans Verkerk.
Ik deel de frustraties van mijn CDA-collega, maar ik weiger de handdoek in de ring te gooien. Wie in de raad wordt gekozen, tekent daarmee impliciet een contract met de kiezer. En dat contract heeft een looptijd van vier jaar. Ik vind het jammer dat Leen van der Vlist dat contract eenzijdig heeft opgezegd. Het CDA had er beter aan gedaan vanuit zijn positie als coalitiepartij de bestuurscultuur te veranderen, door bij de SGP en de VVD aan te dringen op een betere attitude van de wethouders die zij hebben geleverd. Misschien dat het opstappen van Leen leidt tot een schokeffect bij college en coalitiepartijen en dat het de gewenste cultuurverandering uiteindelijk toch tot stand brengt. Maar als ook nu nog alles blijft zoals het is, dan verdient dit college het niet de rit uit te zitten. Dan moet het CDA consequent zijn, uit de coalitie stappen en samen met de PvdA in de oppositie gaan. En omdat ook de VVD steeds meer en steeds openlijker kritiek heeft, is het allerminst zeker dat dit college het volhoudt tot de volgende verkiezingen in 2006.

Stoom afblazen

Zomerreces, dus deze weken niet zo veel te melden. Hoewel: vandaag kreeg ik de notulen van de BenW-vergaderingen van 6 en 8 juli onder ogen. Twee dingen vielen me op: 1) de Zellingwijk blijkt ineens onder wethouder Leo Barth te vallen en niet meer onder Gerda van Adrichem, en 2) in de onderhandelingen met transportbedrijf Verstoep over uitplaatsing van zijn bedrijf ten behoeve van een multifunctioneel gebouw moet Verstoep binnen twee weken komen met een mogelijk alternatief voor de locatie-Kattendijk (waar vroeger garagebedrijf De Waal zat), ‘daarna worden de onderhandelingen stopgezet’.
Wat het eerste betreft: ik had liever gehad dat Gerda het project Zellingwijk was blijven trekken. Zij kent de gevoelens over dit onderwerp in Gouderak, ze heeft in Gouderak haar netwerken en ik mag toch hopen dat zij ook de emotionele en sociale kanten van het onderwerp op waarde weet te schatten. Met Leo Barth aan het roer zal het weer sneller over de centjes gaan en niet over de immateriële aspecten van deze voor het dorp zo belangrijke zaak. Voor Leo Barth geldt wat Oscar Wilde ooit zei: hij weet van alles wat het kost, maar hij kent van niets de waarde.
En over het tweede: dit is natuurlijk niet de toon waarop je onderhandelingen voert. Ik heb er weinig hoop op, dat zo enig succes wordt geboekt. Een paar weken geleden hadden de fractievoorzitters en het college een achterkamertjesoverleg, waar het college eigenlijk de al een half jaar lopende discussie over het multifunctioneel gebouw nog eens dunnetjes wilde overdoen: kan de gemeente het financieel wel trekken, moeten we niet eens denken aan een andere locatie, kunnen we het gebouw niet gefaseerd neerzetten (eerst de School met de Bijbel, en dan over een jaar of wat De Kranepoort)? Allemaal vragen, die allang aan de orde zijn geweest. Mijn interpretatie is dat het college feitelijk weigert te doen wat de raad heeft opgedragen, en dat is een multifunctioneel gebouw realiseren aan de Huurmanlaan – en wel zo snel mogelijk. Enfin, op die bijeenkomst – die wat mij betreft nooit had hoeven en mogen plaatsvinden – heb ik gezegd dat als het college na de zomer niet met resultaten komt, mijn geduld op is.
Goed, dat was even wat stoom afblazen. Deze week ook de website van de PvdA bijgewerkt, onder andere met een alleraardigst artikel uit de Goudsche Courant over de bijzondere natuurwaarden van de Veerstalblokboezem. Zie het dossier ZWR op de site. Dit artikel geeft haarfijn aan waar het in de hele ZWR-discussie óók over hoort te gaan, maar waar alle Ouderkerkse partijen behalve de PvdA tot nu toe met een grote boog omheen lopen. Gouda, de provincie, Ouderkerk, ze sluiten allemaal de ogen voor wat de consequenties kunnen zijn van het tegen beter weten in vasthouden aan het dijktracé: een gang naar de rechter die met één blik op de lijst van beschermde dieren en planten die in de boezem voorkomen dit tracé naar de prullenbak zal verwijzen. Is het dan niet veel verstandiger nu al te kiezen voor de meest milieuvriendelijke variant?
Van de PvdA Gouda hoeven we geen steun te verwachten. Ik heb de nieuwe wethouder Siebe Keulen gefeliciteerd met zijn benoeming en hem meteen gevraagd of hij zich in het Goudse college ook eens sterk wil maken voor de natuur in de achtertuin van Gouda. Zijn antwoord: ‘Ik moet je teleurstellen, mijn mening over de ZWR tot nu toe is geen andere dan die van de PvdA Gouda.’ Jammer Siebe, dan moet je het zelf maar weten. See you in court!

Buurvrouw

Ridderkerk, het is voor mij terra incognita. Ik weet nog net dat het in de buurt van Rotterdam ligt en van de gemeentelijke website leer ik dat het vijf kernen heeft: Centrum, Slikkerveer, Rijsoord, Bolnes en Oostendam. Het klinkt exotisch ver weg, maar Slikkerveer ligt tegenover Krimpen aan de Lek, van de Krimpenerwaard slechts gescheiden door een rivier en er vaart nog een pontje ook. Bolnes ligt tegenover de Stormpolder in Krimpen aan den IJssel. Als de gemeente Krimpenerwaard er ooit komt, wordt Ridderkerk gewoon een buurgemeente. En wordt Jon Hermans onze buurvrouw.
Ze gaat dus weg, de burgemeester. Gisteravond belde ze, voor de Ridderkerse gemeenteraad met de aanbeveling naar buiten kwam, met de Ouderkerkse fractievoorzitters: ‘Ik heb de laatste tijd niet stilgezeten’, zei ze, en bracht het nieuws van haar succesvolle sollicitatie voorzichtig. Ik stel het buitengewoon op prijs dat ze eerst de eigen raad informeerde. En ik ben ook oprecht blij voor haar.
Maar Ridderkerk? Het heeft iets saais, iets vreselijk doorsnees. Van de website word ik niet veel wijzer. Ik zie dat Leefbaar Ridderkerk de grootste partij in de raad is, gevolgd door de PvdA. Veel Leefbaren, dat wijst op onvrede onder de burgers over de gevestigde partijen. Het is geen kleine gemeente, bijna 47.000 inwoners – een stuk groter dan Delfzijl. Een mooie springplank voor een volgende carrièrestap naar een 100.000+ gemeente: de vorige burgemeester van Ridderkerk ging naar Zoetermeer. En verder? Het gemeentewapen wordt gesierd door St. Joris die de draak verslaat. Joris was de schutspatroon van de vroegere ‘Riederkerk’ waarnaar de gemeente is vernoemd, maar tegenwoordig lijkt er weinig ridderlijks en heldhaftigs te beleven in Ridderkerk. Als randgemeente van Rotterdam zal Ridderkerk ongetwijfeld ook met een overloop van grotestadsproblemen te maken hebben. En er is een Sportlaan en een Burgemeester De Zeeuwstraat – net als in Ouderkerk aan den IJssel.
Maar Groot Nieuws komt er nooit vandaan. Ja, drie weken geleden stond in de krant dat er een reuzenpython was gevangen. Kijk, dát is in Ouderkerk nog nooit voorgekomen, daar moet je dus voor in de grote stad zijn.
Ik hoop voor Jon Hermans dat die python niet symbool staat voor een bestuurlijke slangenkuil – maar met zo veel Leefbaren in de raad vrees ik het ergste.

Heilige koe

Gisteravond was de informatiebijeenkomst van de gemeente over het ophogen en herinrichten van enkele straten in Gouderak. Anders dan voorheen krijgen de bewoners nu alle ruimte om hun zegje te doen, pas daarna gaat de gemeente aan de slag om een ontwerp te maken. Dat is natuurlijk veel beter dan vroeger, toen de gemeente al met een ontwerp kwam en de bewoners als ze geluk hadden hier en daar nog een stoeptegel mochten aanpassen. Een goede ontwikkeling dus.
Welke straat in Ouderkerk ook wordt aangepakt, altijd zal het parkeren van de heilige koe een punt van discussie zijn. Steeds weer moet die onmogelijke keuze tussen groen en blik worden gemaakt. Dat krijg je als twee, drie of zelfs vier auto’s per huishouden ‘normaal’ wordt. Welnu, dat moge volgens sommigen zo zijn, het kan niet zo zijn dat het ook ‘normaal’ wordt gevonden dat die auto’s allemaal het liefst voor de eigen voordeur worden geparkeerd. Dat is godsonmogelijk.
Een oplossing kan zijn: de introductie van de parkeervergunning. Ieder huishouden krijgt van de gemeente één parkeervergunning en één parkeerkaart voor visite. Wie een tweede of derde vergunning wil, zal daarvoor diep in de buidel moeten tasten. Een beetje vergelijkbaar met de hondenbelasting: tweede en volgende honden werden vroeger, toen de hondenbelasting in Ouderkerk nog bestond, ook zwaarder belast. Om iets te reguleren kun je burgers via hun portemonnee aanspreken, dat werkt vaak het best.
Is een parkeervergunning ongepast voor een dorp met de schaal van Gouderak of Ouderkerk aan den IJssel? Misschien, maar dan moeten we ook niet zeuren dat er meer parkeerplaatsen moeten komen en gewoon de bereidheid hebben de koe een straat verder, waar misschien wel ruimte is, te stallen. Maar als we tóch een parkeervergunning gaan invoeren, dan alsjeblieft ook gelijk weer de hondenbelasting terug. Dat is geen kwestie van hondenbaasjes-pesten, dat is een principekwestie van de vervuiler die betaalt. De opbrengst moet dan wel worden besteed aan het schoon houden van de openbare ruimte.
Schoon, groen en niet al te veel blik – zeg eens eerlijk, dat klinkt toch aantrekkelijk?

Goud

Het was een lange zit. Acht uur lang vergaderde de gemeenteraad gisteren, van zes uur ‘s avonds tot twee uur ‘s nachts. Maar het is niet voor niets geweest, want de raad zette het licht op groen voor de komst van een multifunctioneel gebouw in Gouderak. Waar het college bleef steken in getob over de mogelijke financiële consequenties – wethouder Leo Barth waarschuwde dat Ouderkerk nu weer afstevent op een artikel 12-status – , nam de raad zijn verantwoordelijkheid voor de toekomst van het dorp. Niet alleen biedt een MFGG, zoals het inmiddels in de volksmond is gaan heten, grote kansen voor de beide basisscholen, de bibliotheek en de peuterspeelzaal, de mogelijke kettingreacties zijn ook niet mis. Als de locatie van o.b.s. De Kranepoort vrij komt, kunnen daar bijvoorbeeld levensloopbestendige woningen worden gebouwd: dicht bij de winkels en de bus, een perfecte locatie. Als de praktijken van de fysiotherapeut en de huisarts daar ook kunnen worden ondergebracht zou dat helemaal mooi zijn.
Laat ik eens vooruit denken: maak dan van die woningen een hofje, met een groene binnenplaats met bankjes en een waterpartij. We moeten in ieder geval niet de fout te maken dat we ook de vrijkomende locaties weer vol gaan stoppen met beton. Dan liever een of twee lagen de lucht in, zodat ook het groen de ruimte krijgt die het verdient.
Gistermiddag sprak ik iemand van muziekvereniging Caecilia, die nieuwsgierig informeerde naar de ontwikkelingen met het MFGG. Daar kon ik toen nog niets zinnigs over zeggen, maar zij hoopte toch vurig dat zo’n gebouw er zou komen. Want de drumband heeft nu geen oefenruimte en repeteert noodgedwongen in een bedrijfskantine, halverwege de dijk. Een MFGG kan een oplossing bieden. Ik ben het daarmee eens. Het is nu, in de euforie van het ‘go’-besluit, verleidelijk te gaan filosoferen over alle nieuwe mogelijkheden. Laat ik dat niet doen. Maar één ding staat voor mij voorop. Het gebouw moet daadwerkelijk multifunctioneel worden en, als een echt openbaar gebouw, iets van de gehele dorpsgemeenschap zijn. Met, inderdaad, bijvoorbeeld oefenmogelijkheden voor de drumband. Een uitdaging voor de architect. En voor de gemeente, want die zal de ‘regie’ moeten hebben. College, de bal ligt bij u. Ga aan de slag, máák er wat van. Of, zoals mijn fractiegenoot Ralph Brieskorn vannacht na afloop van de raadsvergadering tegen wethouder Van Adrichem zei: ‘Gerda, je hebt nu goud in je handen.’

Opzoomeren

Deze week met de bewoners van ‘mijn’ wijk plezierig overleg gehad over de inrichting (en daarmee de leefhaarheid!) van de buurt. Rond de jaarwisseling wordt de wijk opgehoogd en dat is een goed moment om als bewoners eens na te denken over wat we nou precies willen, zodat we onze suggesties en ideeën bij de gemeente kunnen neerleggen. Ik zat daar niet als raadslid, maar als bewoner. Het maakte in dit geval niet uit, want ook als raadslid huldig ik het standpunt dat de gemeente moet luisteren naar de bewoners. Zij moeten immers in die omgeving wonen en dan is het niet meer dan logisch dat de gemeente daar rekening mee houdt.
Het was goed om te merken dat de bewoners (een opkomst van 20 procent, niet gek tijdens het EK voetbal…) behoorlijk op één lijn zitten: we willen een groene straat, waarin het autoverkeer ondergeschikt is aan voetgangers en fietsers. Een woonerf-status zou het mooiste zijn. Met wat creativiteit moet het ook mogelijk zijn het aantal parkeerplaatsen te vergroten en toch ook het groengehalte op te krikken. We gaan de suggesties nu opschrijven en aan de gemeente overhandigen. En dan hoop en verwacht ik dat Ouderkerk de klantgerichtheid, tegenwoordig de norm in het lokaal bestuur, hoog in het vaandel voert. Ik weet zeker dat, als de gemeente daarvoor de middelen beschikbaar stelt, de bewoners ook een stuk van het beheer van de straat op zich willen nemen. Eén bewoner kwam zelf al met de suggestie: ‘Laat de gemeente bij de entree van het dorp plantenbakken ophangen, dan verzorg ík de planten wel.’ Kijk, dát zijn de mensen die de gemeente in de armen moet sluiten. In Rotterdam worden zo hele wijken ‘opgezoomerd’. Dat moet in Ouderkerk toch ook kunnen.

Spijt

Even mijn vorige bericht aanvullen: ook in 1990 blijkt de PvdA bij verkiezingen al een keer als grootste van Ouderkerk uit de bus te zijn gekomen. Had ik natuurlijk moeten weten, want dat waren verkiezingen voor de gemeenteraad. De afstand tot de nummer 2 was toen een stuk groter. Nu scheelde het vijf stemmen met het het CDA (544 tegen 539), in 1990 was het verschil 56 stemmen: PvdA 1232, CDA 1176, SGP 1081 en VVD 1026. Maar bij gemeenteraadsverkiezingen is de opkomst ook veel hoger dan bij Europese verkiezingen. Dank aan Louwe Scheeringa van het gemeentehuis voor het opfrissen van mijn geheugen.
Iets heel anders: in Reeuwijk heeft de gemeenteraad tégen de komst van een rondweg gestemd. (Tussen haakjes: verstandig natuurlijk, tégen rondwegen stemmen. Moeten we in Ouderkerk ook doen.) Wat lees ik een dag later in de Goudsche Courant:
De meeste Reeuwijkse gemeenteraadsleden hebben er bij nader inzien spijt van dat ze afgelopen maandagavond tegen de aanleg van een nieuwe rondweg naar Reeuwijk-Dorp hebben gestemd. Als deze kwestie opnieuw aan de orde komt, dan zullen zij wel voor stemmen.
Want: staande de vergadering zou het college zó veel mist hebben opgeworpen en het oorspronkelijke voorstel op zó veel onderdelen hebben gewijzigd, dat de raad eigenlijk niet meer begreep waar het over ging. Als dit klopt (en dat moeten we nog maar zien, want de krant baseert zich op het verhaal van een wethouder en die hoort per definitie z’n mond te houden over wat de gemeenteraad eigenlijk had bedoeld), dan zou de Reeuwijkse bevolking zich onmiddellijk in een referendum moeten uitspreken voor tussentijdse verkiezingen. Zo’n raad verdient het niet te blijven zitten. ’s Avonds een vent, ’s morgens een vent. Ga niet de volgende dag jammeren over wat je de avond daarvoor hebt gedaan. Zeker niet als je nuchter en bij je volle verstand was. Ik neem aan dat het ook in Reeuwijk niet de gewoonte is van raadsleden om zich tijdens de vergadering vol te gieten.

De grootste

Jezelf kietelen is soms ook leuk. Navraag bij het gemeentehuis bevestigde wat ik al dacht: sinds 1985, toen de gemeente Ouderkerk ontstond uit de kernen Ouderkerk aan den IJssel en Gouderak, is de PvdA hier nog nooit de grootste partij geweest. Tot 10 juni 2004, verkiezingsdag voor het Europees Parlement. Goed, er was een lijst ChristenUnie-SGP die nog meer stemmen kreeg dan de PvdA, maar als je die twee los van elkaar terugbrengt tot normale proporties, dan heeft de PvdA als partij toch écht de meeste stemmen gekregen. Het scheelde maar een haar met het CDA, maar toch. Een dag dus om in de annalen bij te schrijven. Dat is bij deze gebeurd.

Europa lokaal

Wie zegt dat lokale politiek er niet toe doet bij verkiezingen voor het Europees Parlement, heeft geen gelijk. Zie het voorbeeld Schoonhoven. Van de vijf Krimpenerwaardgemeenten is Schoonhoven de enige met GroenLinks in de gemeenteraad. Nu heeft GroenLinks ook landelijk gezien gisteravond een flinke veer moeten laten, maar in de Krimpenerwaard verloor deze partij in Schoonhoven aanmerkelijk méér dan in Bergambacht, Nederlek, Ouderkerk en Vlist. De PvdA in Schoonhoven heeft daar dankbaar van geprofiteerd. Ik geloof vast en zeker dat GroenLinks in Schoonhoven dit aan zichzelf te danken heeft. Als ik zo de berichten in de krant lees over de manier waarop deze partij daar opereert, en ook kijk naar de stukjes hierover in de weblog van partijgenoot Jan Beugelaar, dan denk ik: daar maak je geen goede sier mee bij de kiezer. En dus rekent die kiezer bij de eerste de beste mogelijkheid die zich voordoet af met die partij – anders kan ik de uitslag van Schoonhoven niet interpreteren. Jammer voor GroenLinks, want het is een sympathieke partij.
En in Ouderkerk? Ik kan alleen maar tevreden zijn over het verkiezingsresultaat. Het is grappig om te zien wat er gebeurt als de opkomst eens hoger is dan anders: de SGP/ChristenUnie krijgt dan direct forse klappen. Dat deze combinatie in Ouderkerk nog altijd bij Europese verkiezingen het best scoort, heeft alleen maar te maken met het trouwe stemgedrag van de achterban. Het is bekend dat een lage opkomst slecht is voor de PvdA. Gisteren was de opkomst in Ouderkerk 46 procent. Boven het landelijk gemiddelde, maar nog altijd onvergelijkbaar met verkiezingen voor gemeenteraad of Tweede Kamer. Dat de PvdA dan tóch goed uit de verf komt, is uitermate positief.
O ja, de volledige Ouderkerkse uitslag (én die van de K5) staat hier.

Baas

Een goede baas heeft aandacht voor de menselijke kanten van haar medewerkers. Vandaag zat ik op het stembureau in Lageweg, samen met onder anderen gemeenteambtenaar Kees Dijksman. Die had gisteren, samen met een stuk of zes collega’s, ruim acht uur door de polder geploeterd, een survivaldagje (zie ook dit artikel). Honderd kilometer fietsen en tussendoor wat ‘spelletjes’, zoals hij het gekscherend noemde. Noem door de sloten baggeren, roeien en een zeephelling nemen maar spelletjes. Daar is toch wel een zekere conditie voor nodig. Petje af dus voor deze ambtenaren. Dat vond ook burgemeester Jon Hermans, die op het stembureau Kees kwam verrassen met een bloemetje en een gigamedaille van chocola. Traditiegetrouw had ze met een doos bonbons ook aan de bemensing van het stembureau gedacht. ‘Zó’n baas!’, zei Kees toen de burgemeester weer weg was. Ik kon het daar, smullend van een bonbon, alleen maar volmondig mee eens zijn. Maar ja, ze wil weg uit Ouderkerk. Goede bazen hebben helaas ook vaak ambities naar hogere bestemmingen. Waar ze ook heen gaat, vroeg of laat, de ambtenaren in haar nieuwe gemeente mogen blij met haar zijn.

Goed nieuws

Goed nieuws voor Gouderak deze week. Gisteravond besloot de commissie Welzijn en Onderwijs in meerderheid, de gemeenteraad positief te adviseren over de bouw van een multifunctioneel gebouw. Daarmee moeten de huisvestingsproblemen van vier belangrijke plaatselijke organisaties straks tot een einde behoren: de beide basisscholen, de peuterspeelzaal en de openbare bibliotheek. En, nog veel belangrijker: het dorp kan door zo’n gebouw een geweldige impuls krijgen. Niet alleen omdat het voorzieningenniveau op een hoger niveau wordt getild, maar ook omdat er aantrekkelijke locaties vrijkomen voor woningbouw en andere (gezondheids?)voorzieningen. Een stap in de goede richting dus.
Het andere goede nieuws is, dat de provincie Zuid-Holland ruim tienduizend euro subsidie heeft toegekend aan het Infopunt Zellingwijk. Dit is een adres in de Dorpsstraat waar bewoners van Gouderak terechtkunnen met vragen over de herontwikkeling van de wijk. Eindelijk, na twintig jaar, lijkt er schot in dit project te zitten. En eindelijk is ook duidelijk waar de Gouderakkers hun vragen en opmerkingen kwijt kunnen. Terecht zegt de provincie, dat dit Infopunt het dorpsklimaat ten goede komt.
Vandaag was ik bij het congres van de VNG in Zaanstad, waar ik minister Thom de Graaf van bestuurlijke vernieuwing een pleidooi hoorde voeren over de nieuwe overheid. Dat is een overheid die luistert naar haar burgers: ‘Kijk naar oplossingen die burgers zélf aandragen’, zei hij. ‘Een open houding past bij een zich vernieuwend bestuur.’ Hij noemde het voorbeeld van een straat die ’s avonds laat nogal last had van geluid van jongeren. De bewoners spraken onderling af, dat het vanaf negen uur ’s avonds stil moet zijn. Ze vroegen de gemeente om een klok, die konden ze dan opvallend neerzetten zodat iedereen wist wanneer het tijd was om wat rustiger aan te doen. Een goed idee, vond de gemeente. Drie jaar later was er nog geen klok. ‘Weg vertrouwen in de overheid’, zei De Graaf.
Ik zou me zo kunnen voorstellen, de bestuurlijke cultuur hier een beetje kennende, dat iets dergelijks ook in Ouderkerk kan gebeuren. Volgende week gaan we met de bewoners van mijn straat rond de tafel te zitten om te kijken hoe we onze straat opnieuw willen inrichten als die over een paar maanden wordt opgehoogd. Ben benieuwd hoe de gemeente met onze voorstellen zal omgaan. Serieus toch zeker? Ouderkerk zal toch ook niet volgend jaar in een speech van een minister genoemd willen worden als een gemeente, die niet heeft begrepen hoe zij zich hoort te gedragen?

Achtertuin

Gesproken met bewoners van de Boezemsingel in Gouderak. Zij maken zich, begrijpelijk, zorgen over de mogelijke komst van een multifunctioneel gebouw in hun ‘achtertuin’. Het gesprek maakte weer eens duidelijk hoe snel misverstanden kunnen ontstaan en hoe belangrijk zorgvuldige communicatie is. Er zouden al tekeningen zijn, het gebouw zou op een paar meter afstand van de tuinen van de Boezemsingel komen. Indianenverhalen waarvan ik niet weet hoe ze in de wereld zijn gekomen. Inderdaad, er waren wat schetsen van architecten, maar die waren meer bedoeld om te kijken wat er mogelijk is en voor welke prijs. De tekeningen díe er waren, zijn echter al weer van tafel. Eerst de locatiekeuze, dan de uitwerking. Als zo’n gebouw er komt – en daar beslist de gemeenteraad over een paar weken over – dan moet natuurlijk met de omwonenden overlegd worden hoe dat eruit gaat zien, wat het betekent voor hun uitzicht en rust en hoe problemen kunnen worden opgelost. Dat is in Ouderkerk aan den IJssel bij De Spil ook gelukt, dat moet in Gouderak ook kunnen. Omdat ik de betrokkenheid van de omwonenden belangrijk vind, heb ik, als voorzitter van de commissie waarin een advies wordt geformuleerd voor de gemeenteraad, hen uitgenodigd de commissievergadering van vanavond bij te wonen. Het wordt een belangrijke avond. Het advies zal zwaar wegen bij de uiteindelijke besluitvorming door de gemeenteraad. Er staat veel op het spel: de toekomst van het onderwijs, van het peuterspeelzaalwerk, van de openbare bibliotheek – misschien zelfs van de leefbaarheid van het dorp. Vanavond, acht uur, in het Dorpshuis.

Communicatie

Gisteravond Leen van Winden vervangen in de commissie VROM. Die commissie heeft een reputatie op te houden: meestal gaan de vergaderingen tot laat in de avond door, maar nu viel de hamer rond tien uur al voor het laatst. Dat kwam me goed uit, kon ik de commissie Financiën van vanavond nog een beetje voorbereiden, waar ik Ralph Brieskorn vervang. Lastig, die vakanties en werkverplichtingen. Maar volgende week mag Leen in mijn plaats naar ABZ!
In VROM uitgebreid stilgestaan bij de communicatie tussen college en burgers over het bouwplan op het voormalig Spiritterrein, achter de Burg. De Zeeuwlaan. Als iets duidelijk werd, is dat wethouder Leo Barth en de bewoners die bezwaar maken tegen de bouwplannen de afspraken heel verschillend interpreteren. Dat komt ervan als je niets op papier vastlegt. En voor de raad/commissie is het daardoor heel moeilijk te controleren of het college wel juist heeft gehandeld. Misschien wel naar de letter van de wet, maar in ieder geval niet zorgvuldig. Dat moet echt veranderen. Als je afspraken niet vastlegt, kan je ook nergens op terugvallen. Juist voor een overheid is het belangrijk om aan dossiervorming te doen, omdat de raad of de individuele burger altijd moet kunnen controleren of zij consistent en fatsoenlijk heeft gehandeld – ook achteraf!
Vanavond dus Financiën, met een heikele agenda: de herinrichting van de raadszaal die 55 procent duurder wordt dan we eerst dachten (70.000 in plaats van 45.000 euro), en de uitbreiding van de Kon. Wilhelminaschool waarvoor het college ineens een krediet vraagt zonder dat daar ooit eerder in de raad over is gesproken. Ik verheug me er nu al op, maar vrees dat het deze keer wél laat wordt.

Censuur?

Vond in de mail een bericht van het Bureau Rechtsbescherming in Utrecht, dat opkomt voor de belangen van de woonbooteigenaren bij de Zellingwijk. Bijgevoegd was een fax, die het Bureau een paar dagen geleden naar het college had gestuurd. Daarin werd verwezen naar een besluit dat het college op 4 mei kennelijk over die woonboten had genomen. Nu krijgen raadsleden, media en andere geïnteresseerden wekelijks trouw de besluitenlijst van B en W toegestuurd. Maar in die van 4 mei wordt met geen woord gerept over de woonbotenkwestie. Nu vraag ik me af: worden die besluitenlijsten door het college gecensureerd, zijn ze wel volledig of worden er dingen achtergehouden? Als dat laatste zo is, dan heeft het versturen van de besluitenlijsten geen zin – nog afgezien van het feit dat dat natuurlijk helemaal niet kán! Openbaarheid van bestuur is een groot goed, en de besluitvorming hoort zo transparant mogelijk te zijn. Ik heb daarom maar de volgende vragen aan het college gesteld:
1. Heeft het college op 4 mei 2004 een besluit genomen als genoemd in de fax d.d. 27 mei 2004 van het Bureau Rechtsbescherming?
2. Zo ja, waarom is dat niet opgenomen in de officiële besluitenlijst van B en W van de vergadering van 4 mei 2004?
3. Komt het vaker voor dat niet alle besluiten in de besluitenlijst worden opgenomen en zo ja, welke criteria hanteert het college daar dan bij?
4. Kan het college garanderen dat in het vervolg álle door het college genomen besluiten in de besluitenlijst worden opgenomen?
Maar misschien ben ik te achterdochtig en was er gewoon sprake van een foutje, een slordigheidje. Dan hoor ik dat wel…

Plakken (2)

Gisteravond posters geplakt voor de Europese verkiezingen van 10 juni. Ons weer verbaasd over de kleine borden. Vier posters, dan zijn ze vol. Dus we móesten wel over andere partijen heen. En straks gaan anderen natuurlijk weer over de PvdA heen. Heb in mijn agenda maar vast rekening gehouden met een tweede plakronde. Zo gaat dat in verkiezingstijd, kijken wie de langste adem heeft en de meeste posters. Grotere borden plaatsen zou ook een aardige oplossing zijn.

Plakken (1)

Gezien: verkiezingsposter van de LPF voor de Europese Verkiezingen met de tekst ‘Toetreding Turkije? Is u iets gevraagd?’ Daarboven het silhouet van een Turkse stad met moskee/minaret, en de Turkse vlag met de halve maan en de ster. Ik krijg er een dubbel gevoel bij. Of Turkije ‘past’ bij de EU is een legitieme vraag. Maar om die vraag zó te verbeelden, met het beeld van een minaret als dreigend spookbeeld boven de sterren van de EU, gaat ver, erg ver. Waarom niet gekozen voor antieke tempels, waarvan er in Turkije misschien wel meer bewaard zijn gebleven dan in Griekenland? Turkije als de bakermat van de Westerse beschaving – dat was ook een mogelijke invalshoek geweest. Later zag ik nóg een LPF-poster, weer met de tekst ‘Is u iets gevraagd?’ maar nu ging het over de Europese Grondwet. Die Turkije-poster is er kennelijk één uit een hele reeks. Toch blijft het gevoel dat met het beeld bewust een anti-islam stemming wordt opgeroepen, overheersen. Niet voor niets staat uitgerekend de Turkije-poster op de website van de LPF (lijst 13, dat voorspelt gelukkig niet veel goeds).
Vanavond ga ik plakken met fractiegenoot Leen van Winden. De verleiding zal groot zijn om over de LPF heen te gaan.

Pappen

Pappen en nathouden, lief zijn voor elkaar, vooral niet te veel met elkaar van mening verschillen. Dat is een beetje de bestuurlijke cultuur van Ouderkerk. Ik herinner me een workshop van raadsleden waar iemand tegen mij zei, nadat ik mij wat kritisch had uitgelaten over het college: ‘Het is ook jóuw college hoor.’ Daar was ik het toch niet mee eens. De PvdA zit niet in de coalitie, dit is niet ‘mijn’ college. Het hoogste doel van een oppositie is het opblazen van de regering, heb ik eens gelezen. Dat is wat kort door de bocht in de Ouderkerkse verhoudingen, maar in essentie is het natuurlijk wáár dat wij in de oppositie zitten omdat we ons niet in dit college kunnen vinden, en dat wij het vanzelfsprekend vinden dat een college met PvdA een béter college zou zijn.
Harmonie staat dus bovenaan in de Ouderkerkse politiek. Dat blijkt maar weer eens uit een mailtje dat ik gisteren ontving van ChristenUnie-fractievoorzitter Floor Brouwer, die zich had geërgerd aan het bericht op de PvdA-site dat de ChristenUnie zich ongeloofwaardig had gemaakt. Dat zég je toch niet over je collega-fracties, verbaasde Floor zich oprecht. Dus wel. Politiek is namelijk ook: duidelijk zijn, uitkomen voor je mening, zeggen wat je van iets vindt – ook als dat andere partijen niet uitkomt. Dat hoort nu eenmaal bij het politieke bedrijf. De kiezers moeten de verschillen tussen de partijen kunnen zien, anders kunnen we de politiek maar beter direct afschaffen. Enfin, ik heb de correspondentie tussen Floor en mij maar op de PvdA-site gezet zodat iedereen daar z’n voordeel mee kan doen. Lees het hier.

Bomen

Je kon de reactie voorspellen. Amper twee dagen nadat op de A12 bij Reeuwijk een auto tegen een boom is gereden, pleit de plaatselijke wethouder voor het rooien van bomen langs snelwegen. Zijn die bomen dan de schuld van het ongeval? Die wethouder is een typisch voorbeeld van de Nederlandse regelzucht, waarmee ieder risico uit de samenleving wordt geweerd. Scouts mogen alleen nog maar kabelbanen bouwen als er rubberen tegels onder liggen (want dat staat in het speeltoestellenbesluit). Waar haal je in een bos rubberen tegels vandaan? Hangt er een tak over het voetpad? Afzagen, of liever nog: de boom omhakken want de wortels zorgen ook al voor scheve tegels. Wat is dat toch voor een merkwaardige overbezorgdheid van de overheid? In Frankrijk staan de platanen in de berm van de Route Nationale en word je als automobilist wel gedwongen je snelheid aan te passen. In Zuid-Europese landen moet je als wandelaar steeds van het trottoir af en je leven wagen op een drukke weg, omdat er een boom in de weg staat. In Duitsland sponsoren ziektekostenverzekeraars gevaarlijke en uitdagende speeltoestellen, omdat kinderen hiermee leren omgaan met risico’s en op latere leeftijd minder kwetsbaar zijn. Waarom kan dat hier allemaal niet? Burgers hebben toch ook een eigen verantwoordelijkheid? Laat de overheid daar de burgers op aanspreken, in plaats van gelijk bomen te gaan rooien.