Vrije val

En alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, verloor Ajax gisteravond ook nog.
De vrije val van ‘mijn’ Ajax valt samen met de teloorgang van onze verzorgingsstaat. Vandaag bezocht ik een congres van mijn werkgever met het thema ‘De brug tussen zorg en bijstand’. Over de zorg die gemeenten hebben voor mensen in de bijstand, die weer aan het werk moeten worden geholpen, en over de gevolgen van de Wet maatschappelijke ondersteuning. Uitgangspunt daarbij is, dat mensen zelf verantwoordelijk worden voor het organiseren van de zorg en hulp die zij nodig hebben. ‘Die wet wordt een nationale ramp’, zei de directeur van de Rotterdamse verslavingszorg, en hij voorzag over tien jaar een parlementaire enquête over de vraag, hoe we het ooit zo ver konden laten komen. Ik denk dat hij gelijk krijgt, want er verschijnen steeds meer rapporten waaruit blijkt, dat de mensen die hulp en zorg nodig hebben nou net de groepen zijn, die dat níet kunnen organiseren. Omdat zij ongeschoold zijn, of ongezond, of slechts een beperkt sociaal netwerk hebben en niet weten tot wie ze zich moeten wenden. Het kabinet legt dit probleem bij de gemeenten neer. Terecht dat die daar niks voor voelen, zolang er geen geld bij wordt geleverd om dat goed uit te voeren.
Een andere spreker was de vice-voorzitter van de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling. Zij lichtte vast een tipje van de sluier op van een rapport, dat over twee weken verschijnt. Ook zij was helder: ‘De verzorgingsstaat wordt om zeep geholpen’. Niet de onbetaalbaarheid van de verzorgingsstaat is het probleem, zoals het kabinet ons wil doen geloven, maar het onvermogen om op te komen voor de mensen die het het hardst nodig hebben. De arrangementen van de verzorgingsstaat zijn te duur geworden. Ooit is de verzorgingsstaat uitgevonden om te zorgen voor de mensen die hulp en zorg niet kunnen betalen. Maar sluipenderwijs zijn de voorzieningen uitgegroeid tot een stelsel waar iedereen recht op heeft, ook degenen die het best zelf kunnen betalen. Wat doet het kabinet nu, nu het stelsel te duur wordt? Het voert een generieke korting door, of verhoogt de eigen bijdrage. En door zo’n generieke korting hebben de groepen die het echt nodig hebben, niet meer genoeg aan wat rest aan voorzieningen. WAO’ers worden gekort op hun uitkering, omdat anderen en ten onrechte gebruik van maken. En straks wordt ook nog het persoonsgebonden budget, het budget waar mensen die zorg, hulp of begeleiding behoeven recht op hebben, ‘generiek’ gekort, verwachtte spreekster, zonder dat wordt gekeken naar wie zo’n PGB écht nodig heeft. De rekening wordt zo gelegd bij degenen die toch al in een kwetsbare positie verkeren.
Dat is wel een erg wrange invulling van het profijtbeginsel.