Dokter

Waarin een klein dorp groot kan zijn.
Vrijdagavond had ik het gevoel, in een boek van Toon Kortooms verzeild te zijn geraakt. In onder meer Help, de dokter verzuipt! schetste hij de lotgevallen van een huisarts in De Peel die één was met zijn dorp, gek met de gekken. Een prachtige zedenschets van het pure dorpsleven, met de dokter als spil.
Hans Bouman is 25 jaar huisarts in Gouderak en dat heeft hij geweten. Nietsvermoedend was hij met een smoes naar het Dorpshuis gelokt waar tout Gouderak hem kwam bedanken voor een kwart eeuw plaatselijke gezondheidszorg. Voor de dokter hoefde het allemaal niet zo, zo’n eerbetoon, maar als Gouderakkers eenmaal iets in hun hoofd hebben dan laten zij dat er niet gemakkelijk uitpraten. Dus gevierd moest het worden, het jubileum, met veel hapjes en drankjes en tot laat in de avond.
Waar kom je het nog tegen, dat een huisarts zó verweven is met zijn dorp als in Gouderak? En als het al elders gebeurt, zouden ze daar dan ook zo gek zijn om gemiddeld 7,50 euro (meer dan 15 gulden!) per huishouden te geven voor een cadeau? Wat was ik vrijdagavond trots op dit dorp, waar normaal doen de norm is maar waar ze niet te beroerd zijn om hun dorpsgenoten die dat verdienen, in de schijnwerpers te zetten. Hetzelfde zou gebeurd zijn met de dorpsagent – als die nog bestond. Maar ik moest vorige week in de krant lezen dat de ‘Ouderkerkse’ wijkagent afscheid had genomen. Als raadslid kwam ik Cor Loosschilder regelmatig tegen en ik kreeg bewondering voor de manier waarop hij invulling gaf aan zijn beroep. Maar ik heb hem nooit als ‘mijn’ wijkagent gezien, zoals ik wel Hans Bouman ‘mijn’ dokter noem. Daarvoor kwam ik hem veel te weinig op straat tegen. Daar kon Cor niks aan doen, dat ligt aan de organisatie van de politie.
Hopelijk gaat de gezondheidszorg niet de politiezorg achterna en blijft onze dokter nog lang voor ons behouden. En gelukkig is Gouderak, ook als onderdeel van een groter Ouderkerk, altijd Gouderak gebleven. Dat zie ik ieder jaar op Koninginnedag, dat zag ik vrijdagavond in het Dorpshuis. Dat geeft hoop voor de toekomst. Bestuurders kunnen een dorp herindelen, veranderen kunnen ze het niet. Een gemeenschap wordt door haar eigen leden gemaakt, niet door de politiek.