Boeren

Het is natuurlijk geheel ten onrechte, maar als ik lees van initiatieven van boeren waarbij in één adem het Veenweidepact wordt genoemd, word ik argwanend. Boeren en Veenweidepact – het is, voorzichtig uitgedrukt, geen gelukkige combinatie. De boeren reageerden de afgelopen jaren op de term Veenweidepact als de spreekwoordelijke stier op de rode lap waardoor vaak onfrisse discussies ontstonden.
Toen ik een tijdje geleden de folder in de bus kreeg over de Landschapsdag was mijn achterdocht dan ook snel gewekt. Want achter de organisatie, de Stichting Bloeiend Platteland, stonden drie boerenbedrijven uit Gouderak. Dat beloofde dus niet veel goeds. Dacht ik.
Maar nauwkeuriger lezing en een bezoekje aan de website zetten mij weer op het juiste spoor. Deze drie families zijn misschien ook niet gelukkig met de komst van het Veenweidepact, maar ze accepteren het wel als een feit en dat is het vertrekpunt van hun denken en handelen: welke mogelijkheden biedt het pact, wat kunnen we doen om de doelstellingen van het pact in ons voordeel te gebruiken, hoe kunnen we hier op inspelen met nieuwe initiatieven, zonder onze boerenachtergrond te verloochenen?
Kijk, dát zijn voorbeelden van particulier initiatief waar ik een beetje gelukkig van word. Er zijn dus tóch boeren die méé willen denken in plaats van alleen maar de hakken in het zand, of in dit geval het veen zetten. En wat nog mooier is: zij wilden het hele dorp daar bij betrekken, door hun ideeën te delen en anderen op te roepen ook met suggesties te komen om ervoor te zorgen dat Gouderak klaar is voor de toekomst. Nieuw elan, dat is wat het dorp nodig heeft.
De ideeën hadden zaterdag moeten culmineren in een grote manifestatie, een Landschapsdag waarop alle facetten van leven en werken in het Nieuwe Gouderak aan bod zouden komen. Die dag was groots aangekondigd, met posters en flyers en met veel stukken in de regionale pers – maar de belangstelling was uiteindelijk bedroevend laag.
Jammer. We mopperen wat af met z’n allen – op de politiek, die Gouderak het Veenweidepact door de strot wil duwen, op de provincie die maar wat doet zonder stil te staan bij de gevolgen voor het dorp. Maar áls er dan eens een groepje boeren opstaat met frisse ideeën, zich niet fatalistisch maar proactief opstelt, vooruit wil, dan geven we ineens niet thuis. Dan is er uiteindelijk een handjevol mensen dat in het Dorpshuis de moeite neemt ideeën voor de toekomst op te schrijven. Wat is er dan nog over van die beroemde betrokkenheid van de Gouderakkers bij hun dorp, vraag ik me af. Reikt die echt niet verder dan de hoek van de straat waar ze wonen, de vereniging waar ze lid van zijn? Of is de conclusie, dat het Veenweidepact eigenlijk niemand interesseert? Dat zou ook interessant zijn.
Hoe het ook zij, Gouderakkers hebben een unieke kans laten liggen om mee te denken over hun eigen toekomst. Maar het is nog niet te laat, via deze website kun je altijd nog je ideeën kwijt. En ik wil politieke partijen in de raad oproepen dit soort initiatieven te koesteren in plaats van steeds maar weer de confrontatie met de provincie te zoeken. Neem een voorbeeld aan onze boeren, accepteer dat het Veenweidepact er komt (inclusief de 100 meter-grens waar de provincie al lang mee heeft ingestemd maar waartegen sommigen zich tegen beter weten in hardnekkig blijven verzetten) - en begin nou eindelijk eens te werken aan de toekomst.
Die kan zo mooi zijn. Had iedereen sinds zaterdag kúnnen weten.