Zo, Goede Vrijdag en pasen zijn weer voorbij, de zalm, witte wijn en eieren zijn verwerkt evenals het jaarlijkse portie lijden dat we door de media voorgeschoteld krijgen. Met als vertrouwd hoogtepunt natuurlijk de filmversie van de rockopera Jesus Christ Superstar. Een film uit 1973, dus ik zal ’m nu ongeveer 36 keer gezien hebben en kan de teksten dromen. Grappig hoe tijdloos de film blijkt. Het verhaal is per definitie tijdloos, anders zou het geen twee eeuwen hebben standgehouden, maar de muziek is ook knap gemaakt. Mijn dochter is nogal van de ruigere rock en zij verheugde zich vooraf al een paar dagen op de ook voor haar zoveelste reprise van de film. Een paar keer klonk de verzuchting dat vooral Judas en Jezus toch wel heel erg mooi konden zingen. En Ted Neeley was een mooie jongen, dat scheelde ook.
Hij schijnt nog altijd Jezus te spelen, op Broadway. Maar van Maria Magdalena, gespeeld door Yvonne Elliman, hebben we na JC Superstar weinig meer gehoord. Ze schitterde nog een keer op het Bee Gees-album Saturday Night Fever met If I Can’t Have You, maar daarna werd het allengs stiller rond haar.
Jammer, ook een goede stem. En een mooie Maria ook, begrijpelijk dat Jezus als een blok voor haar viel.
Over Maria gesproken. Las in de krant dat Jan Franssen, de Commissaris van de koningin in Zuid-Holland, was overgelopen van de protestantse naar de rooms-katholieke kerk. Gelijk heeft-ie. Ik had ooit een katholieke vriendin en bezocht met haar op hoogtijdagen als pasen en kerst de mis. Je doet tenslotte rare dingen als je verliefd bent. Ik trof een mooie, lichtvoetige sfeer, toeters, bellen, wierook en wijn. Theater, daar houd ik wel van. Kom daar in een koude protestantse dienst maar eens om. Dat is afzien hoor, in de harde kerkbankjes.
Het is alweer twee weken geleden dat we met bijna de voltallige gemeenteraad de uitvaartdienst van onze burgemeester bijwoonden. Thieu was ook katholiek, wat zich manifesteerde in zijn goedlachse bourgondische spontaniteit en zijn glaasje korenwijn na afloop van vergaderingen. Zo lang ze geen Gijsen of Ratzinger heten kunnen katholieken bij mij niet gauw stuk. Zal wel met mijn vriendin van vroeger te maken hebben, en met carnaval. Hoe dan ook, het was een mooie, ontroerende bijeenkomst, zo een die iedereen voor zichzelf ook zou wensen. Ik hoorde later dat een van Thieu’s kleinkinderen had gezegd, nadat hij alle toespraken had gehoord: ‘Opa heeft wel veel bruggen gebouwd hè.’ En dat had hij natuurlijk ook.
Over Thieu is de afgelopen weken al veel gezegd en geschreven, en het is allemaal wáár. Hier volsta ik verder maar met de opmerking dat ik hem zal missen, nog heel lang.
Nog even terug naar Jan Franssen. Het nieuws van zijn desertie uit de protestantse kerk was nog niet afgekoeld of ik las alweer het volgende bericht over hem: hij komt op uitnodiging van de SGP-jongeren in Schoonhoven debatteren over de toekomst van de Krimpenerwaard.
Curieus. Als die jongeren hadden geweten dat Franssen baalde van het steriele en kille klimaat in de protestantse kerk, zouden ze hem dan ook gevraagd hebben?
Hij schijnt nog altijd Jezus te spelen, op Broadway. Maar van Maria Magdalena, gespeeld door Yvonne Elliman, hebben we na JC Superstar weinig meer gehoord. Ze schitterde nog een keer op het Bee Gees-album Saturday Night Fever met If I Can’t Have You, maar daarna werd het allengs stiller rond haar.
Jammer, ook een goede stem. En een mooie Maria ook, begrijpelijk dat Jezus als een blok voor haar viel.
Over Maria gesproken. Las in de krant dat Jan Franssen, de Commissaris van de koningin in Zuid-Holland, was overgelopen van de protestantse naar de rooms-katholieke kerk. Gelijk heeft-ie. Ik had ooit een katholieke vriendin en bezocht met haar op hoogtijdagen als pasen en kerst de mis. Je doet tenslotte rare dingen als je verliefd bent. Ik trof een mooie, lichtvoetige sfeer, toeters, bellen, wierook en wijn. Theater, daar houd ik wel van. Kom daar in een koude protestantse dienst maar eens om. Dat is afzien hoor, in de harde kerkbankjes.
Het is alweer twee weken geleden dat we met bijna de voltallige gemeenteraad de uitvaartdienst van onze burgemeester bijwoonden. Thieu was ook katholiek, wat zich manifesteerde in zijn goedlachse bourgondische spontaniteit en zijn glaasje korenwijn na afloop van vergaderingen. Zo lang ze geen Gijsen of Ratzinger heten kunnen katholieken bij mij niet gauw stuk. Zal wel met mijn vriendin van vroeger te maken hebben, en met carnaval. Hoe dan ook, het was een mooie, ontroerende bijeenkomst, zo een die iedereen voor zichzelf ook zou wensen. Ik hoorde later dat een van Thieu’s kleinkinderen had gezegd, nadat hij alle toespraken had gehoord: ‘Opa heeft wel veel bruggen gebouwd hè.’ En dat had hij natuurlijk ook.
Over Thieu is de afgelopen weken al veel gezegd en geschreven, en het is allemaal wáár. Hier volsta ik verder maar met de opmerking dat ik hem zal missen, nog heel lang.
Nog even terug naar Jan Franssen. Het nieuws van zijn desertie uit de protestantse kerk was nog niet afgekoeld of ik las alweer het volgende bericht over hem: hij komt op uitnodiging van de SGP-jongeren in Schoonhoven debatteren over de toekomst van de Krimpenerwaard.
Curieus. Als die jongeren hadden geweten dat Franssen baalde van het steriele en kille klimaat in de protestantse kerk, zouden ze hem dan ook gevraagd hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten