Milieudictator

Het waren turbulente dagen.
Eerst maakte D66 zich definitief ongeloofwaardig door dankzij de zalvende woorden van Hans van Mierlo haar ziel te verkopen aan het rechtse kabinet van CDA en VVD, en vervolgens ging de paus ook nog dood. Twee keer achter elkaar poppenkast op tv, of theater zo u wilt. In beide gevallen leek het alsof het toneelstuk twee kanten op kon gaan (Zegt D66 ja of nee tegen het paasakkoord? Gaat de paus wel dood of net niet?), maar de slotscène stond al vast. Voor D66 is het einde het meest tragisch, want die partij wordt bij de volgende verkiezingen natuurlijk weggevaagd. Het Vaticaan daarentegen is heel wat robuuster, zo leert tweeduizend jaar geschiedenis.
Vandaag las ik in de trein de ingezonden brieven in de Metro – een van die twee volstrekt overbodige krantjes die voor zoveel vervuiling op en rond stations en in de trein zorgen. De vox populi krijgt daar volop de ruimte. Meestal gaat het om reactionaire oprispingen en zijn ze nauwelijks serieus te nemen, maar deze keer werd er weer een pleidooi gehouden om asobakken uit de bebouwde kom te weren. De briefschrijver eindigde zijn brief met de conclusie dat de democratie dreigende (milieu)rampen alleen aanpakt als ze zijn gebeurd. Want democratische leiders durven geen besluiten te nemen, omdat ze bang zijn uit de kiezersgunst te raken. Een milieudictator, die zou pas hard nodig zijn!
Afgezien van de term dictator heeft de briefschrijver natuurlijk gewoon gelijk. Alle seinen van de natuur en het klimaat staan op rood, de internationale wetenschappelijke wereld roept zo hard ze kan dat we als lemmingen naar de afgrond rennen – maar de politiek houdt zich doof. En stom, want ik hoor ook in ons eigen kabinet niemand pleiten voor minder wegen, voor minder energiegebruik, voor een verbod op stroomslurpende thuisbioscopen of voor betaalbaar en beter openbaar vervoer.
En in Ouderkerk? Ja, we hebben de hondenbelasting weer ingevoerd. De vervuiler moet immers betalen. Klopt, maar zorg dan ook dat de rommel van honden wordt opgeruimd en treed op tegen overtreders van de plaatselijke verordening. En we gaan op een van de laatste plekjes groen in Ouderkerk aan den IJssel een volière weghalen en er huizen bouwen. Want dat levert geld op, dieren kosten alleen geld. En woensdagavond praat de commissie VROM over een tracékeuze voor de randweg bij Gouda. Wedden dat Ouderkerk straks kiest voor de minst milieuvriendelijke variant van de twee? Wedden, dat het rentmeesterschap van de aarde zelfs in Ouderkerk een hol begrip is? Poppenkast is het, theater. De discussie zou nog twee kanten op kunnen, maar ook in dit geval is de slotscène al geschreven, vrees ik.
Lucebert had gelijk: alles van waarde is weerloos. Voor een partij die plaatselijk wél blijft strijden voor de natuur in de eigen achtertuin is dat knap frustrerend. Maar het mag er niet toe leiden dat ook zij als laatste het hoofd in de schoot legt.