Nieuw jasje

Overspel wordt ruzie, het lijdensverhaal een thriller en de franje verdwijnt uit de zinnen. Kortom, de huiver maakt plaats voor hedendaagse zakelijkheid.
Dit heb ik niet van mezelf, het staat vandaag in het dagblad Trouw en het gaat over de nieuwe bijbelvertaling die gisteren officieel het licht zag. Verwacht van mij geen badinerend stukje, ik vind de bijbel een belangrijk boek dat onze cultuur en politiek (zeker in Ouderkerk) stevig beïnvloedt. Ik ben ook opgevoed met de kinderbijbel van Anne de Vries die nu overigens naast het bed van mijn dochter ligt. Prachtige verhalen. Maar ook niet meer dan dat. Want dat scheppingsverhaal bijvoorbeeld, daar deugt feitelijk natuurlijk niets van. Zie de vondst van een nieuwe menssoort op het eiland Flores.
Die nieuwe vertaling vind ik een goede zaak. Als we de bijbel interessant willen houden, al was het alleen maar voor die verhalen, dan moet het boek wel toegankelijk blijven. Alleen op de Wereld is een paar jaar geleden ook in een nieuw jasje gestoken, en terecht.
De bijbelvertaling is voor mij aanleiding om op deze plaats voor te stellen, ook het ambtsgebed van de gemeenteraad aan te passen. Dat het ambtsgebed kan worden afgeschaft is vooralsnog een illusie, daar is geen meerderheid voor te vinden. Maar een iets vlottere tekst moet toch kunnen.
Nu klinkt het zo: Almachtige, barmhartige, genadige God! In de vergadering samen gekomen, ter behartiging van de ons toevertrouwde openbare belangen, bidden wij U om de nodige wijsheid om onze bestuurstaak naar behoren te volbrengen. Geef ons een klaar inzicht in hetgeen, met voorbijzien van elk ander oogmerk, het algemeen belang van ons vordert en doe op onze besluiten Uw onmisbare zegen rusten. Amen.
Snapt u er iets van? Zo zou het ook kunnen: God! In deze vergadering, waar wij ons best doen het algemeen belang te dienen, vragen wij U ons daarbij te helpen. Amen.
Daarmee is alles gezegd. En het is een stuk korter, dat is wel zo prettig voor degenen voor wie het gebed niet zo nodig hoeft.

Vrijage

Voor je het weet zit je te onderhandelen over een plaatsje in het college. Het kan verkeren.
Ik heb mijn weblog de laatste tijd verwaarloosd, waarvoor excuses. Maar nu is er ook een aardige aanleiding om de draad weer op te pakken: nadat de VVD-wethouder twee weken geleden is opgestapt, heeft nu ook de VVD de pijp aan Maarten gegeven – gisteren maakte de VVD officieel bekend de coalitie vaarwel te zeggen. Ze schuift nu gezellig aan bij de PvdA in de oppositiebankjes.
Hoewel?
Vorige week al ontving ik een uitnodiging om eens met de collega-fractievoorzitters van de drie christelijke partijen SGP, ChristenUnie en CDA (C3) te komen praten. Dat gesprek vond gisteravond plaats. Vertrouwelijk, dat spreekt. Althans voorlopig. Ik kom later wel op de inhoud terug. Voor dit moment volstaat het om te zeggen dat de C3 zoeken naar een breed draagvlak voor het college, en dus met de enige partij contact leggen die daarvoor kan zorgen: de PvdA. Het principe van een breed draagvlak steun ik, maar dat betekent nog niet dat de PvdA, die zich de afgelopen 2,5 jaar steeds kritisch (constructief kritisch natuurlijk) over dit college heeft uitgelaten, nu zonder meer bij de C3 aanschuift. Dat heb ik de C3 ook laten weten, steun van de PvdA aan het collegebeleid heeft een prijs.
Donderdagavond moet blijken of de prijs, die de PvdA heeft gevraagd, voor de C3 voldoende acceptabel is om verder te praten over een coalitie. Zo ja, dan zal ik natuurlijk dat gesprek aangaan. Het past een democratische partij als de PvdA niet weg te lopen voor bestuursverantwoordelijkheid. Zo nee, dan zullen de C3 samen verder moeten. Even goede vrienden, zal ik dan zeggen. Maar dan wordt het draagvlak voor het college wel heel erg smal.

Opgestapt

Het went nooit, het vertrek van een wethouder. Het is toch een klein menselijk drama. Politiek kan hard zijn, zo blijkt maar weer eens. Het besluit van Gerda van Adrichem (VVD) om op te stappen kwam gisteren als een grote verrassing. Natuurlijk hadden wij in de PvdA ook al eens gespeculeerd over moties van wantrouwen, want ook wij waren niet tevreden over de voortgang die werd geboekt bij het multifunctioneel gebouw in Gouderak. De vraag is echter of het vertrek van een wethouder in dit stadium productief is. Loopt het proces nu niet compleet vast? Aan de andere kant: als burgemeester Hans Oosters, die nu even het dossier MFGG heeft overgenomen, kans ziet de discussie weer vlot te trekken, dan is het vertrek van Gerda toch niet voor niets geweest. Hopen en bidden dus maar.
Iets verder gedacht: wat betekent dit voor de coalitie? Blijft de VVD in het college en schuift ze een nieuwe wethouderskandidaat naar voren, of haakt ze af? En als dat laatste gebeurt, wat dan? Ik kan me nauwelijks voorstellen dat de drie christelijke partijen dan samen verder gaan. Weliswaar hebben CDA, ChristenUnie en SGP bij elkaar zeven van de dertien zetels, de kleinst mogelijke meerderheid dus, maar dat hebben ze slechts te danken aan de verdeling van de restzetels bij de verkiezingen van 6 maart 2002. Samen haalden ze minder dan de helft van het aantal stemmen, terwijl PvdA en VVD samen iets méér dan de helft haalden. Een christelijk college kan dus nooit spreken namens de meerderheid van de Ouderkerkse bevolking. Dat zullen de drie confessionele partijen zich ook wel realiseren. Als de VVD dus afhaakt, ligt het voor de hand dat naar de PvdA als mogelijke partner wordt gekeken, of dat VVD en PvdA samen op zoek gaan naar een derde partner om een nieuwe coalitie te vormen, Kortom, alles ligt open. Maar de sleutel ligt nu even bij de VVD. Het worden een paar spannende dagen.
Overigens 1: Ik vind de manier waarop Gerda is vertrokken, niet chic. Het heeft iets van stiekem via de achterdeur vertrekken, terwijl ze natuurlijk een debat met de raad had moeten aangaan. Pas daarna had ze de conclusies moeten trekken die ze nu heeft getrokken, namelijk dat er onvoldoende steun is voor het collegebeleid.
Overigens 2: De aanleiding voor haar vertrek was de mededeling van de VVD dat die partij niet langer voldoende vertrouwen had in het college (zie deze verklaring). In ‘het college’, dus niet in ‘de wethouder’. In de MFGG-discussie heeft ook SGP-wethouder Leo Barth, hoewel niet politiek verantwoordelijk, zich flink geroerd. Barth is toevallig wél de man in het college die gaat over de financiën en het grondbeleid. Als het nu zo is dat juist de onduidelijkheid over, of de vertraging van de onderhandelingen over de grond voor een MFGG de reden zijn van het geschonden vertrouwen in het college, is dan eigenlijk wel de juiste wethouder opgestapt?

Burgemeester

Al een tijd ligt-ie voor me, de enveloppe van de PvdA met daarop de mededeling: ‘Belangrijk! Deze enveloppe bevat uw stembiljet’ – in grote, opvallende letters. Het is voor het eerst dat de PvdA haar leden direct laat meepraten over een belangrijke kwestie, in dit geval de aanstellingswijze van de burgemeester. Dat de door de Kroon benoemde burgemeester z’n langste tijd heeft gehad, dat staat voor de PvdA inmiddels niet meer ter discussie. De vraag is nu: moet de burgemeester rechtstreeks door de bevolking worden gekozen, of door de gemeenteraad.
Ik twijfel. En daarom ligt die enveloppe nog altijd op mijn bureau, omdat ik geen keuze kan maken. Maar de deadline nadert, dus ik moet een besluit nemen. Niet stemmen, of aangeven dat ik geen mening heb, daar ben ik in ieder geval géén voorstander van.
Mijn hart zegt: laat de burgers maar kiezen. Het is tenslotte hún burgemeester. En in andere landen lukt het ook, dus waarom niet hier? Maar dan moet er wel wat te kiezen zijn natuurlijk. Dan moeten de kandidaten met een eigen, politiek programma de zeepkist op. En als ze dan gekozen worden willen ze dat programma ook gaan uitvoeren natuurlijk. Maar de gemeenteraad heeft ook zo z’n wensen en z’n programma. Als die twee botsen, wat dan? Dan krijg je een competentiestrijd tussen burgemeester en raad en dat is natuurlijk niet goed voor de gemeente. En willen we wel toe naar Franse toestanden, waar de burgemeester toevallig ook de voorzitter van de middenstandsvereniging is, en de voorzitter van de voetbalvereniging, en van de plaatselijke landbouwcoöperatie? En, omdat-ie burgemeester is, ook nog eens hoofd van de politie?
Moet de gemeenteraad dan de burgemeester kiezen? Als je de stelling hanteert, dat de gemeenteraad het hoogste orgaan van de gemeente is, lijkt dat niet meer dan terecht. Maar dan wordt de burgemeester een pion van de raad. En wie is die raad eigenlijk? Is dat de meerderheid plus 1 die dan bepaalt wie de burgemeester wordt? Of moet die keuze breed, het liefst raadsbreed worden gedragen. Laat je de burgemeester door de raad kiezen, dan wordt het burgemeesterschap per definitie een politiek ambt terwijl de burgemeester juist bóven de partijen zou moeten staan. Dus dan toch maar die rechtstreekse verkiezing?
U merkt, ik worstel. Maar ik moet een besluit nemen, liefst vandaag nog.
Het is het eeuwige dilemma van het hoofd en het hart. Het hart zegt: laat de bevolking haar eigen burgemeester kiezen. Het hoofd zegt: niet doen, dan bestaat de kans dat populisten die toch al veel posities in de plaatselijke samenleving bekleden, nog meer voor het zeggen krijgen. Te veel macht geconcentreerd in één persoon is nooit goed.Ik volg het hoofd. Een burgemeester moet gecorrigeerd kunnen worden door de raad, en dus moet de raad die burgemeester ook kiezen. Maar dan moeten de politieke partijen zich in hun verkiezingscampagne ook duidelijk voor een kandidaat uitspreken, dan weten de kiezers in ieder geval wat ze kunnen verwachten. Ik ga nu mijn stem uitbrengen.

Kleur

Wat een dag! In Amsterdam lieten vakbeweging én PvdA zien dat ze het demonstreren nog niet verleerd zijn. Kleur het Museumplein rood, zo had Wouter Bos PvdA’ers opgeroepen. En dat is gelukt. Moet je als kleine afdeling normaliter grote moeite doen om (tegen betaling!) bij het partijbureau in Amsterdam campagnemateriaal los te peuteren, op het Museumplein werden ballonnen, petjes en vlaggen kwistig uitgedeeld. Het heeft gewerkt, want het Museumplein wás rood. De hele binnenstad trouwens, links Nederland had Amsterdam gedurende bijna een hele zaterdag in de greep. De massa die was afgekomen op de Dwaze Dagen van de Bijenkorf ging als een nietige druppel onder in de oceaan van mensen die van de verschillende treinstations al dan niet via de Dam naar het Museumplein stroomde. De demonstratie was indrukwekkend. Behalve misschien voor het autistische kabinet, vrees ik. Hoe dan ook, het was een mooie dag, zaterdag. Een dag waarop de PvdA duidelijk kleur bekende. Ik had dit niet graag willen missen.