Kater

Ik had gehoopt op een feestje met een goede afloop, maar bleef uiteindelijk zitten met een kater.
Het dagelijks bestuur van de KrimpenerwaardRaad was zo verstandig geweest om de raad in zijn eerste vergadering één kandidaat voor het voorzitterschap voor te dragen. Eén kandidaat, die door niemand kon worden verdacht van een dubbele agenda en geen politiek verleden had. Een neutrale figuur dus, precies wat de Krimpenerwaard die politiek nog altijd behoorlijk verscheurd is, nodig heeft. Dus geen wethouder, want wethouders zijn te politiek. Geen burgemeester Veerhoek van Nederlek ook, of diens collega Van Erk van Bergambacht. Zij mogen, terecht of onterecht, nog hopen dat zij straks in de race zijn voor het burgemeesterschap van de nieuwe gemeente Krimpenerwaard. Alleen al dat feit maakt dat het niet voor de hand lag, hen te benoemen. Al was het maar om elke schijn van belangenverstrengeling te vermijden.
Geen De Cloe van Schoonhoven, hoezeer ik het mijn partijgenoot ook gun. Maar als er één bestuurder in dit gebied rondloopt met een uitgesproken voorkeur voor gemeentelijke herindeling, dan is hij het wel. Niet bepaald de persoon die gemakkelijk het vertrouwen wint van de partijen die nog altijd mordicus tégen herindeling zijn.
Blijven over: Evenhuis van Vlist en Van de Wouw van Ouderkerk.
Het had mij niet uitgemaakt wie van de twee het was geworden. Ik kon me in ieder geval zeer vinden in de voordracht van Van de Wouw, een man die ik heb leren kennen als een rustig en kundig voorzitter die moeiteloos boven de partijen kan staan.
En dan schuiven drie raadsleden uit Nederlek alsnog Van Erk naar voren als kandidaat. Niet slim, voorzichtig gezegd, want het zette de deur open naar verdeeldheid in een bestuur dat juist schreeuwt om eenheid. Dan wordt er gestemd en wint Van Erk het, met 8 stemmen verschil. Stemverhouding: 38 tegen 30 – bijna evenveel dus, funest voor de harmonieuze verhoudingen.
Van mij mag Arie van Erk de baas van de Krimpenerwaard worden. Ik mag hem, heb vertrouwen in hem en acht hem hoog als burgemeester. Dus als we straks een burgemeester mogen kiezen en hij doet mee, dan is de kans groot dat hij mijn stem krijgt.
Maar nu nog even niet.
Er is natuurlijk gelobbyd, ook door mij. Zo zag ik ook een e-mail van een raadslid uit Bergambacht, die zijn collega-raadsleden opriep toch vooral op Van Erk te stemmen. Want dat was ‘in het belang van Bergambacht en van Arie’. Het stond er echt! Hoezo, algemeen belang?
Zo lang er bestuurders zijn die zo redeneren, is de vrijwillige samenwerking tussen de vijf gemeenten gedoemd te mislukken. Geeft niet, dan komt die nieuwe gemeente weer dichterbij. In het belang van Arie?

Ségolène

Vrouwen rukken op in de politiek.
Vandaag zag ik bij de Bruna de Nieuwe Revu liggen. Op de cover, bijna levensgroot, Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren. Ze zit nog maar net in de Kamer, maar ze heeft voor het dierenwelzijn al meer voor elkaar gekregen dan alle andere partijen bij elkaar in de afgelopen twintig jaar. Balkenende, Bos en Rouvoet hebben het dierenwelzijn tot onderdeel van de formatiebesprekingen verheven, landbouwminister Veerman en zijn topambtenaren zijn ook in actie gekomen en zijn, zeggen ze zelf in de Volkskrant, ‘als hazewindhonden’ aan de slag gegaan met maatregelen om Thieme de wind uit de zeilen te nemen. Met ingang van volgend jaar mogen staarten van schapen niet meer worden ingekort. Het onderwerp staat, kortom, op de agenda.
Goed van Marianne.
Er zijn meer vrouwen die aan de weg timmeren.
Angela Merkel, de bondskanselier van Duitsland, bijvoorbeeld. Persoonlijk zie ik liever Thieme dan Merkel, maar ze schijnt het erg goed te doen en internationaal flink wat gezag te hebben. Meer dan onze premier in ieder geval. Nou is Nederland geen Duitsland, maar toch.
In de VS doet Hillary Clinton van zich spreken. Zij kon weleens de eerste vrouwelijke president van Amerika worden.
En dichter bij huis, in Frankrijk, doet Ségolène Royal een gooi naar het presidentschap.
Ségolène Royal – alleen met zo'n naam al verdien je te winnen.
Haar website heet Désirs d’avenir. Verlangens van de toekomst – maar dat klinkt in het Nederlands een stuk minder.
Ik val doorgaans als een blok voor Franssprekende vrouwen. Toen ik bij een groot Amerikaans bedrijf met vestigingen in heel Europa werkte, belde regelmatig een collega uit Lyon. ‘Bonjour Léo, c’est Véronique.’ Dan brak de zon door.
Stel dat Clinton en Royal winnen, wordt de wereld dan beter? De VS zouden zich zeker terugtrekken uit zinloze oorlogen en misschien gaan ze ook eindelijk iets aan het milieu doen. De Clintons en de Gores kennen elkaar goed en ik denk dat Hillary de film An Inconvenient Truth van Al Gore zeker gezien heeft. En Frankrijk met een vrouwelijke president? Ze is links, maar het verschil met rechts is in Frankrijk niet zo groot. Nationalisme, daar gaat het daar vooral om. Maar toch, Ségolène schrijft op haar website dat zij Frankrijk bij de hand wil nemen naar een beter milieu: ‘Je veux engager la France dans la voie de l’excellence environnementale.’
Mooi.
Dus ja, ik denk dat de wereld beter wordt als vrouwen aan de macht komen. Althans, deze vrouwen. Niet van het soort Margaret Thatcher natuurlijk.
Ach, Ségolène Royal. Ze ligt onder vuur, ze heeft een paar grote blunders gemaakt en het is nog maar de vraag of ze dat goed kan maken voor de verkiezingen. Ik duim voor haar, ze is tenslotte een partijgenoot, maar ik vrees het ergste. Als ze verliest, zal ze een verlangen voor de toekomst blijven. Als een mooie Franse wijn: een ontkurkte fles is een ervaring, maar een ongeopende fles is een verlangen. En verlangens zijn vaak mooier dan ervaringen.

Krokodillentranen

Het lijkt veel langer, maar het is nog maar een jaar geleden dat we druk bezig waren met de voorbereiding op de openbare verhoren in het onderzoek ‘De Drie Locaties’ – zeg maar de ‘parlementaire enquête’ van de gemeenteraad. Het was een heftige periode voor ons clubje van vier: stapels documenten doorworstelen, voorgesprekken voeren met ambtenaren en direct betrokkenen, mensen onder ede verhoren, conceptteksten van het eindrapport bespreken, bijstellen, opnieuw bespreken en ten slotte de presentatie van het eindverslag aan de raad. Ik ben nog steeds trots op ons eindresultaat. We kwamen met duidelijke conclusies en aanbevelingen die de raad en het college omarmden. Ook het nieuwe college dat na de gemeenteraadsverkiezingen aantrad, heeft ze overgenomen. Het rapport, zei iedereen, mocht niet in de vergetelheid van een bureaula verdwijnen. Het moest ergens toe leiden.
Is dat ook gebeurd? Misschien is het nog te vroeg om daar een definitief oordeel over te geven maar ik ben geneigd om te zeggen: ja, we zijn op de goede weg. Het nieuwe college doet oprecht z’n best te voldoen aan zijn actieve informatieplicht. Zodra zich zaken aandienen waarvan in redelijkheid mag worden verwacht dat de gemeenteraad die wil kennen of behoort te kennen, stuurt of mailt het college dit rond. Ook probeert het werk te maken van de opdracht van de raad, om inwoners in een vroeg stadium bij plannen te betrekken. De burgemeester zei hier in zijn nieuwjaarstoespraak nog het nodige over. Het lijkt dus de goede kant op te gaan.
Daarom ben ik zo verbaasd over de nieuwe acties tegen het Veenweidepact. Vorige week werd in Gouderak een avond gehouden tegen het pact. En gisteren belde iemand aan voor een handtekeningenactie, ‘omdat "ze" alle Gouderakse boeren willen uitkopen’.
Nou, dat is wel een erg korte en ongenuanceerde samenvatting van het pact.
Het is ieders goed recht om ergens tegen te zijn en acties te voeren, maar dan vraag ik me toch af: waarom pas nu? Waarom heb ik als raadslid niets gehoord van de vereniging DWLK (de organisatie achter de avond in het Dorphuis) toen de besluitvorming in de gemeenteraad nog moest plaatsvinden? Waarom zijn er geen handtekeningen ingezameld tijdens de voorlichtingsavonden in Bergambacht, Berkenwoude en Gouderak? Als je als actiegroep iets voor elkaar wilt krijgen, dan moet je je lobby natuurlijk wel tijdig inzetten – en op de juiste plek, dus niet alleen bij de partijen die toch al moeite hadden met het pact maar juist bij partijen die je over de streep wilde trekken. Of de PvdA zich had laten overtuigen weet ik niet, maar het is niet eens geprobéérd. En nu, nu de besluitvorming in alle gemeenteraden heeft plaatsgevonden, worden dikke krokodillentranen geplengd en wordt de suggestie gewekt, dat we weer heel erg fout bezig zijn geweest.
Ja, zegt DWLK, maar het is nog maar een advies, dus we kunnen de uitkomst nog beïnvloeden. Klopt, het is inderdaad een advies – maar wel één dat door alle gemeenten is ondertekend en dat nu bij de provincie ligt. Ik betwijfel of Gedeputeerde Staten onder de indruk zijn van een protestavond in Gouderak waar enkele tientallen mensen aanwezig waren en een dubieuze, want met verkeerde of halve informatie begeleide handtekeningenactie.
Waar ik nu zo bang voor ben, is dat straks de gemeente weer de schuld krijgt dat ze niet naar haar inwoners heeft geluisterd. Dat er wordt gezegd: zie je wel, de gemeente Ouderkerk heeft niets geleerd van fouten in het verleden. Maar juist in dit dossier is de gemeente uiterst zorgvuldig geweest. Met informatieverstrekking, met mogelijkheden tot inspraak. Dat de uitkomst niet iedereen goed uitkomt, is iets anders. Maar het democratisch proces is wel verlopen zoals het hoort. Anders dan destijds bij De Drie Locaties.
Het is wel sneu voor die mensen die nu huis-aan-huis handtekeningen hebben ingezameld. Ze zijn een paar maanden te laat begonnen. Jammer, want ik heb grote sympathie voor mensen die zich actief voor een zaak inzetten. Of ik het er nou mee eens ben of niet.