Dus eigenlijk ben je zinloos, constateerde een collega vandaag. Ik kon niet anders dan dit beamen.
Het zit zo: ik werk voor VNG Magazine aan een artikel over de Zeeuws-Vlaamse gemeente Hulst, die al ver is gevorderd met de voorbereiding op de Wet maatschappelijke ondersteuning waarmee alle gemeenten binnenkort te maken krijgen. Maar zoals mij wel vaker overkomt bij het schrijven van een stuk, lukt het maar niet om die eerste zin op papier te krijgen. Dan drentel ik wat heen en weer tussen bureau en koffieautomaat en val collega’s lastig en die weten dan al: nee hè, hij heeft weer een writer’s block. Schrijven is een creatief vak en creativiteit is niet op afroep beschikbaar. Vandaar ook dat de productie van dit weblog af en toe stokt. Als die eerste zin er eerst maar is, dan volgt de rest vanzelf.
Zonder die zin ben ik dus inderdaad, in zekere zin, zinloos. In die staat kan ik soms dagen verkeren.
Dat klinkt erger dan het is. Ik mag dan vandaag even zinloos zijn, de night before was dat zeker niet. In Bergambacht was ik bij een radenconferentie van de K5. Onderwerp: de manier waarop we in de toekomst besluiten gaan nemen. Laten we dat over aan een ondoorzichtige en weinig democratische KrimpenerwaardRaad, of blijven de verschillende gemeenteraden het laatste woord houden?
Het werd het feestje van mijn fractiegenoot Ralph Brieskorn. Met veel overtuigingskracht zette hij uiteen, waarom de KrimpenerwaardRaad een bestuurlijk gedrocht is. En waarom de gemeenteraden het voor het zeggen moeten hebben, als het gaat om de lokale inkleuring van algemene beleidskaders. Het lijkt erop, dat zijn betoog ertoe gaat leiden dat Schoonhoven binnenboord blijft in de K5-samenwerking. En dat gemeenteraden toch mogen blijven doen waarvoor ze gekozen zijn, namelijk de belangen van de eigen inwoners behartigen in plaats van dat over te laten aan politici uit andere gemeenten. Een goede zaak, zolang we nog niet zijn gefuseerd.
Een zinvolle avond dus. Stond dat artikel over Hulst maar vast vol zinnen.
In ieder geval is dit weblog weer ververst. En de eerste zin voor mijn volgende bijdrage weet ik ook al: ‘Ik wil het nog een keer over ambtenaren hebben, want ik kwam pas mijn Schoonhovense partijgenoot Hans Wiegant tegen’. De rest volgt snel. Hoop ik. Nu nog even broeden op de tweede zin.