Lid

How low can you go?
Hij ziet er altijd keurig uit, de voorman van Leefbaar Rotterdam. Marco Pastors gaat gekleed in een pak, draagt mooie stropdassen en zijn haar zit onberispelijk. Op dat laatste na heeft hij goed naar Pim Fortuyn gekeken. Maar het is een laagje vernis dat zijn ware aard verhult.
Het persoonlijke is politiek, schreef Hedy d’Ancona. Je persoonlijke ervaringen kunnen je visie op de samenleving, op anderen bepalen en je wortels kunnen doorslaggevend zijn voor je politieke opvattingen. Maar mag politiek ook te persoonlijk worden? Mag je, met andere woorden, als raadslid een collega-raadslid bespotten en kleineren, de suggestie wekken dat iemand bepaalde lichaamskenmerken heeft zonder dat er een verband is met de politieke kwestie waar het debat op dat moment over gaat?
Pastors vindt van wel. In de Rotterdamse raadsvergadering moest de nieuwe wethouder van GroenLinks, Orhan Kaya, het ontgelden. ‘Een klein lid’, noemde Pastors hem, verwijzend naar het mannelijk geslachtsdeel. Hij zou ook een ander woord kunnen gebruiken, zei hij voor degenen die het niet zouden begrijpen (hij schat zijn achterban kennelijk niet hoog in), ‘maar dat mag niet in de notulen’.
In zijn speech varieerde hij meerdere keren op het thema. ‘Een klein lid zijn is al erg, een zacht klein lid zijn is helemaal vreselijk’. Maar dat heeft hij alleen van ‘horen zeggen’. En: ‘Wij wensen het college veel sterkte, en het zachte kleine lid helemaal.’
Toegegeven, toen hij nog raadslid was, was Kaya op zijn weblog ook niet vriendelijk voor Pastors. En hij had de motie ingediend die uiteindelijk tot het opstappen van Pastors als wethouder leidde. Maar dat geeft Pastors niet het recht zo onder de gordel terug te slaan. Hij maakt zichzelf daarmee heel klein, veel kleiner nog dan Kaya.
De beschaving die zijn mooie kleren uitstralen, is een illusie. Het is een pakketje schroot met een dun laagje chroom, om Henk Westbroek, een andere Leefbare, te citeren. Daarmee vergeleken is het niveau van het debat onder Ouderkerkse raadsleden onmetelijk hoog. Zo klein als Pastors hebben wij ze niet.

Honkbal

Ik wil het nog een keer over ambtenaren hebben, want ik kwam pas mijn Schoonhovense partijgenoot Hans Wiegant tegen.
Zoals bekend heeft hij in zijn stad nogal wat losgemaakt met zijn opmerkingen over de weinig klantvriendelijke houding van de plaatselijke ambtenaren. Althans, zo stond het in de krant. En wat in de krant staat, wordt al snel voor waar versleten.
Er klopte helemaal niets van, mopperde Hans. Een paar dagen eerder had hij mij al de officiële gezamenlijke verklaring gestuurd van PvdA, Gemeentebelang en VVD. Daaruit blijkt, dat het gewraakte krantenstuk aan alle kanten rammelde en dat de beweringen die de politici in de mond hadden gelegd, haaks stonden op wat ze echt hadden gezegd. Inmiddels is de redactie van Het Kontakt in haar eigen blad ook al door het stof gegaan, dat bewijst het gelijk van Hans en zijn collega-raadsleden.
Een pijnlijke uitglijer van Het Kontakt. Jammer, want het blad was aardig op weg om het gat te vullen dat het AD, met zijn minimale belangstelling voor de lokale politiek, laat vallen.
Over ambtenaren gesproken. In het blad Binnenlands Bestuur stond een advertentie voor een medewerker welzijn in de gemeente Ouderkerk. Nu zou een personeelsadvertentie toch in zekere mate de cultuur en de sfeer van de organisatie moeten weerspiegelen, maar daarvan is hier geen sprake.
DENKEN IS DOEN, staat er in kapitale letters. Het beeld bestaat verder uit een paar uit de mouwen gestoken handen die een ferme klap met een honkbalknuppel uitdelen. De bal vliegt er aan de andere kant van de advertentie bijna uit. Een home run voor de nieuwe medewerker! Een en al dynamiek spreekt uit de advertentie. Dat wordt nog kracht bijgezet door de tekst: ‘Je bent aan slag. Suizend komt de bal op je af. Nu komt het erop aan om snel te beoordelen en te handelen. Zorgen dat je de bal zo ver mogelijk slaat. In de juiste richting, binnen de lijnen die zijn uitgezet. De gemeente Ouderkerk zoekt beslissers die de handen uit de mouwen steken. En uitvoerders die beslissingen durven nemen. Ben jij degene die ervoor zorgt dat alle honken bezet zijn? Of die met een weergaloze slag een teammaat laat scoren? Solliciteer dan bij de gemeente Ouderkerk.’
Kijk, ik snap best dat Ouderkerk zich in de concurrentie met andere gemeenten wil onderscheiden, zich aantrekkelijker wil voordoen dan ze is. Maar of dat op deze toon moet, betwijfel ik. Bij mij werkt het in ieder geval op de lachspieren. Dat kan toch niet de bedoeling van zijn?
Zou deze tekst wel passen bij de ambtelijke cultuur van Schoonhoven?

Zinloos

Dus eigenlijk ben je zinloos, constateerde een collega vandaag. Ik kon niet anders dan dit beamen.
Het zit zo: ik werk voor VNG Magazine aan een artikel over de Zeeuws-Vlaamse gemeente Hulst, die al ver is gevorderd met de voorbereiding op de Wet maatschappelijke ondersteuning waarmee alle gemeenten binnenkort te maken krijgen. Maar zoals mij wel vaker overkomt bij het schrijven van een stuk, lukt het maar niet om die eerste zin op papier te krijgen. Dan drentel ik wat heen en weer tussen bureau en koffieautomaat en val collega’s lastig en die weten dan al: nee hè, hij heeft weer een writer’s block. Schrijven is een creatief vak en creativiteit is niet op afroep beschikbaar. Vandaar ook dat de productie van dit weblog af en toe stokt. Als die eerste zin er eerst maar is, dan volgt de rest vanzelf.
Zonder die zin ben ik dus inderdaad, in zekere zin, zinloos. In die staat kan ik soms dagen verkeren.
Dat klinkt erger dan het is. Ik mag dan vandaag even zinloos zijn, de night before was dat zeker niet. In Bergambacht was ik bij een radenconferentie van de K5. Onderwerp: de manier waarop we in de toekomst besluiten gaan nemen. Laten we dat over aan een ondoorzichtige en weinig democratische KrimpenerwaardRaad, of blijven de verschillende gemeenteraden het laatste woord houden?
Het werd het feestje van mijn fractiegenoot Ralph Brieskorn. Met veel overtuigingskracht zette hij uiteen, waarom de KrimpenerwaardRaad een bestuurlijk gedrocht is. En waarom de gemeenteraden het voor het zeggen moeten hebben, als het gaat om de lokale inkleuring van algemene beleidskaders. Het lijkt erop, dat zijn betoog ertoe gaat leiden dat Schoonhoven binnenboord blijft in de K5-samenwerking. En dat gemeenteraden toch mogen blijven doen waarvoor ze gekozen zijn, namelijk de belangen van de eigen inwoners behartigen in plaats van dat over te laten aan politici uit andere gemeenten. Een goede zaak, zolang we nog niet zijn gefuseerd.
Een zinvolle avond dus. Stond dat artikel over Hulst maar vast vol zinnen.
In ieder geval is dit weblog weer ververst. En de eerste zin voor mijn volgende bijdrage weet ik ook al: ‘Ik wil het nog een keer over ambtenaren hebben, want ik kwam pas mijn Schoonhovense partijgenoot Hans Wiegant tegen’. De rest volgt snel. Hoop ik. Nu nog even broeden op de tweede zin.