Provincie

Dat de PvdA mij een paar weken geleden op plek 8 zette van de voorlopige kandidatenlijst voor de Provinciale Statenverkiezingen van 18 maart, daar ben ik nog altijd een beetje beduusd van. Het was een aangename, eervolle verrassing. Over een week wordt de lijst definitief vastgesteld door de leden. Als ik dan nog rond die mooie plek sta, ga ik deze blogsite weer nieuw leven inblazen.
De laatste bijdrage dateert van meer dan vijf jaar geleden. Omdat ik sinds 2010 geen lid meer ben van de gemeenteraad, was de drang om regelmatig een stukje te schrijven ook een stuk minder; wie zat nog te wachten op mijn mening, waarom zou ik de nieuwe fractie voor de voeten gaan lopen?
Nu begint het vuur, dat al die tijd in mij heeft gesmeuld, weer op te laaien. Als kandidaat voor een politieke functie heb je, vind ik, de morele plicht om je opvattingen te delen, openbaar te maken. Dat kan via Facebook, maar dat medium reserveer ik liever voor mijn familie en vrienden. Noem me ouderwets, maar het schrijven van columns, blogs of hoe ze het ook noemen wilt, blijft toch het leukst.
Dus vanaf nu ga ik hier weer schrijven, hopelijk met eenzelfde regelmaat als ik gewend was, jaren geleden. Ik heb er zin in!

Op de pedalen

De Volkskrant opende vandaag met de kop: Randstedeling wordt eenzaam en dik. Het gaat niet goed met de inwoners van Den Haag, maar ook van Rotterdam en wellicht ook van andere grote steden in onze provincie. Vooral de toename van het overgewicht valt op in de aangehaalde studie van de GGD Haaglanden.

Het antwoord daarop is natuurlijk: bevorder een gezondere leefstijl. Meer bewegen, bijvoorbeeld. Meer fietsen.

Past dát even goed in het plan van de PvdA voor een Deltaplan Fiets.
Weliswaar is dat bedoeld om de mobiliteit binnen de steden te stimuleren, maar als het en passant bijdraagt aan een andere leefstijl en gezondere inwoners – en dus op termijn minder kosten voor de zorg – dan is dat natuurlijk een mooie bijvangst.

Bij een Deltaplan denk je al snel aan naderend onheil, aan zandzakken en aan water dat over de dijken klotst. Een Deltaplan is bedoeld om calamiteiten te voorkomen door tijdig maatregelen te treffen. Grote, kostbare operaties vaak, waarvoor geldt: de kosten gaan voor de baten uit. Dat geldt onverkort voor het Deltaplan Fiets.

De Randstad slibt dicht, de parkeerdruk in de steden groeit. Dat is slecht voor de economie en het milieu, een echte calamiteit. Niet vergelijkbaar met een watersnoodramp, maar toch... De kunst is, mensen die naar hun werk gaan úit de auto te krijgen en ín het openbaar vervoer. Vanaf het station moet het vervolgens aantrekkelijk worden gemaakt om per fiets die paar laatste kilometers af te leggen. Dat betekent: investeren in aantrekkelijke fietsroutes, voldoende en veilige stallingsplekken bij haltes en stations, promotie van de OV-fiets.

Daarmee zijn we er niet. Wat heb je aan een prachtige fietsenstalling bij de halte als er nauwelijks bussen rijden? Of als die bus niet aansluit op je werktijden?

Stimuleren van de fiets gaat daarom hand in hand met investeren in een beter, op de behoeften van de forens aansluitend stelsel van openbaar vervoer. Woon-werkverkeer overstijgt vaak gemeente- en regiogrenzen en daarom is het belangrijk dat de provincie de regie van dit onderwerp oppakt.

De fiets en de bus pakken in plaats van de auto. Voor veel mensen zal het even wennen zijn om het comfort van de Volkswagen of Toyota op te geven. Dat zullen ze alleen doen als ze een wenkend perspectief hebben, een aantrekkelijk alternatief. Daar moeten we dus hard aan gaan werken, in het belang van onze economie en ons milieu. En als het ook nog eens bijdraagt aan een gezondere bevolking, dan is er geen enkel argument meer om als overheid achterover te leunen en niets te doen.

Over iets meer dan een halfjaar, op 5 juli, doorkruist het peloton van de Tour de France Zuid-Holland. Wat zou het mooi zijn als we dan ons Deltaplan Fiets kunnen presenteren. Op de pedalen dus!